Sergiusz Zahorski

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

gen. bryg. Sergiusz Zahorski (1886-1962), oficer Wojska Polskiego, polski Olimpijczyk w 1912 (w reprezentacji Rosji)

gen. Sergiusz Zahorski

Urodził się 4 września 1886 w Żytomierzu, syn Antoniego - pułkownika Armii Rosyjskiej. Od 5 września 1906 w Armii Rosyjskiej. Absolwent Korpusu Kadetów Marynarki i Nikołajewskiej Szkoły Kawalerii w Sankt Petersburgu. W latach 1915-1917 oficer rosyjskiej kawalerii. 19 września 1917 przeszedł do 1 Korpusu Polskiego do 1 pułku ułanów.

Od 14 listopada 1918 w Wojsku Polskim. Był kolejno: zastępcą dowódcy 1 pułku ułanów, dowódcą szwadronu zapasowego i ponownie zastępcą dowódcy 1 pułku ułanów. Natomiast od 2 września 1919 dowodził samodzielną brygadą kawalerii, pełnił funkcję zastępcy dowódcy 1 pułku ułanów, a następnie jego dowódcy. Podczas kampanii kijowskiej od 10 kwietnia 1920 dowodził 14 pułkiem ułanów, po czym w listopadzie powrócił na stanowisko zastępcy dowódcy 1 pułku ułanów. Po zakończeniu wojny polsko-rosyjskiej został skierowany do Włoch na kurs oficerów instruktorów jazdy. 16 kwietnia 1922 został zastępcą dowódcy 16 pułku ułanów. W latach 1923-1924 ukończył kurs doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej, po czym 19 listopada 1924 objął dowodzenie 11 pułkiem ułanów, a niecały rok później - 1 Brygadą Kawalerii.

26 lipca 1926 został szefem Gabinetu Wojskowego Prezydenta RP. W październiku 1928 ponownie przeszedł do linii, obejmując dowodzenie 12 Brygadą Kawalerii, a następnie Brygadą Kawalerii „Poznań”. W 1937 został inspektorem Krakusów w Departamencie Kawalerii Ministerstwa Spraw Wojskowych. Rok później przeszedł w stan spoczynku.

Powołany w 1939 do służby czynnej, pozostał bez przydziału. Po wojnie obronnej 1939 przez Rumunię przedostał się do Francji, gdzie był w dyspozycji Naczelnego Wodza. Ewakuowany do Wielkiej Brytanii, do stycznia 1942 pozostawał w stanie nieczynnym w obozie Rothsay na wyspie Bute.

Po wojnie osiedlił się w Londynie, był członkiem Koła Generałów i Pułkowników Byłych Wyższych Dowódców. Zmarł w Londynie 4 czerwca 1962. Został pochowany na cmentarzu Brompton.

Odznaczony: Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Niepodległości, czterokrotnie Krzyżem Walecznych oraz Złotym Krzyżem Zasługi.

Awanse: