Seweryn Goszczyński

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Seweryn Goszczyński
Pomnik na grobowcu S.Goszczyńskiego
Urodzony	4 listopada 1801 roku w Ilińcach
Zmarł	25 lutego 1876 roku we Lwowie

Seweryn Goszczyński (ur. 4 listopada 1801 w Ilińcach koło Humania, zm. 25 lutego 1876 we Lwowie), polski działacz społeczny, rewolucjonista, pisarz i poeta romantyczny

[edytuj] Życie

Pochodził z niezamożnej rodziny. Uczył się w różnych szkołach, najdłużej w szkole bazylianów w Humaniu. W 1820 przyjechał do Warszawy, wstąpił do tajnego Związku Wolnych Braci Polaków. Gdy wybuchło powstanie w Grecji, w sierpniu 1821 poszedł pieszo na Ukrainę, aby przez Odessę dostać się do Grecji. Brakło mu jednak pieniędzy na tę podróż, zatrzymał się więc na Ukrainie. Pozostał tam aż do 1830, prowadząc działalność konspiracyjną. Był ścigany przez policję, co zmuszało go do częstych zmian miejsca zamieszkania. Stworzył wóczas wiele wierszy patriotycznych, m.in. Ucztę zemsty. W czerwcu 1830 ponownie przyjechał do Warszawy i wstąpił do sprzysiężenia Piotra Wysockiego. Był jednym z uczestników ataku na Belweder. W powstaniu listopadowym walczył w randze kapitana pod dowództwem generała Józefa Dwernickiego. Walczył w bitwach pod Stoczkiem i Nową Wsią. Po kapitulacji Warszawy wraz z korpusem generała Rybińskiego udał się do Prus. Osiedlił się w Galicji kontynuując działalność polityczno–społeczną. W 1832 założył we Lwowie Związek Dwudziestu Jeden, zaś w 1835 w Krakowie Stowarzyszenie Ludu Polskiego. W 1838 wyemigrował do Francji. Tam poznał Mickiewicza i Słowackiego. W 1842 wstąpił do Koła Towiańczyków, gdzie zaprzyjaźnił się z Michałem Szweycerem. Odciął się od swojej dawnej działalności politycznej, zrezygnował też z pisarstwa. Żył w dokuczliwej biedzie. W 1872 dzięki pomocy przyjaciół wrócił do kraju, zamieszkał we Lwowie. Tam zmarł, został pochowany cmentarzu Łyczakowskim. Na jego mogile, w alei zasłużonych, społeczeństwo Lwowa wystawiło piękny pomnik dłuta Juliana Markowskiego.