Stanisław Grocholski
Z Wikipedii
Stanisław Grocholski polski malarz (ur.6 czerwca 1858 w Żołyniu, koło Łańcuta, zm.26 lutego 1932 w Buffalo).
Syn Antoniego Rafała, pieczętującego się herbem Syrokomla.
W latach (1877 - 1880) studiował u Władysława Łuszczkiewicza i Jana Matejki w Krakowie. Później we Wiedniu u Wurzingera, Paryżu u Josepha Leona Bonnata i Akademii w Monachium u Alexandra Wagnera. W Monachium mieszkał 20 lat. Do 1901 przebywał w New Pausing, koło Monachium, potem wyjechał do Ameryki Północnej, do Milkwaukee.
Grocholski wystawił w 1886 wnętrze kościoła we Wiedniu. Pierwsze uznanie zyskał obraz ,,Suszenie bielizny(1889) wystawiony w Monachium. Z Monachium związane były najszczęśliwsze lata twórczości, gdyż znalazł tam uznanie, pracę i zamówienia. Jego obrazy cieszyły się tu znacznym powodzeniem i były kupowane do zbiorów prywatnych i publicznych. Wysyłał swoje prace na wystawy krajowe do Warszawy, Krakowa i Lwowa.
Zamieszkał ze swą żoną Izabelą Pawłowską w willi Passing pod Monachium, tworząc dom, gdzie zbierała się kolonia artystyczna polska. W 1891 otworzył własną szkołę rysunkową, w której wykształcili się: Gustaw Gwozdecki, Karol Wierusz-Kowalski, Henryk Szczygliński, Soter Małachowski Jaxa.
Malował: portrety, obrazy rodzajowe (szczególnie chętnie ze wsi huculskiej i folklor żydowski), religijne dla kościołów polskich. Malarstwo jego określa się jako traktowanie tematu, często połączone z pomysłem literackim.
W latach (1880 - 1900) artysta wystawił w monachijskim Glanpalast swoje obrazy. Współpracował z czasopismem ,,Gardenlaube i ,,Moderne, w których umieszczano drzeworyty, wykonane według jego rysunków.
W kraju czasopismo ,,Kłosy i ,,Tygodnik Ilustrowany zamieszczały reprodukcje jego dzieł. Stanisław Grocholski należał do najwybitniejszych przedstawicieli malarstwa monachijskiego. Twórczość jego nie posiada wprawdzie odkrywczych wartości, jednak w ramach malarstwa rodzajowego o charakterze realistycznym zaznaczyła się osobowość artysty przez odpowiedni dobór tematów oraz przez ich ujęcie życia ludu polskiego i charakterystyczne typy żydowskie, stanowiły główny temat zainteresowań artysty.
Malował wnętrza chat chłopskich, przedstawiając rozgrywające się w nich życie codzienne: wesela, odpusty, choroby i bójki. Żydów zaś przy modlitwie.
