Sumerowie
Z Wikipedii
Należy w nim poprawić: nieeencyklopedyczny styl, zwłaszcza w sekcji o Gilgameszu.
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz w dyskusji tego artykułu lub na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.
Sumerowie to lud niewiadomego pochodzenia, posługujący się językiem sumeryjskim, który pod koniec IV tysiąclecia p.n.e. stworzył wysoko rozwiniętą cywilizację w dolnej Mezopotamii (Sumer). Charakter kultury Sumerów wskazuje na to że wywodzili się z terenów górskich ( liczne budowle przypominające górskie formy ukształtowania powierzchni ) co może świadczyć o ich kaukaskim pochodzeniu. Istnieją również hipotezy wg których Sumerowie wywodzą się z Tybetu.
Sumerowie stworzyli kulturę, która najsilniej oddziaływała na terytorium całego dzisiejszego Iraku, północnej Syrii, południowo-wschodniej Turcji i południowo-zachodniego Iranu.
Prowadzili oni osiadły tryb życia, zajmując się uprawą ziemi, hodowlą bydła, rybołówstwem, handlem i rzemiosłem. Zorganizowani byli w strukturach rodowych i plemiennych. Utworzyli pierwsze miasta-państwa, między innymi Eridu, Uruk i Ur. Inne ważne ośrodki miejskie Sumerów to : Adab, Larsa, Umma, Sippar, Lagasz, Szurupak, Kisz. Zamieszkiwali w nich głównie rolnicy, uprawiający okoliczne tereny, ale także rzemieślnicy, parający się garncarstwem, budownictwem, tkactwem, odlewnictwem brązu, oraz kupcy, którzy prowadzili wymianę towarów z Syrią, Palestyną, Egiptem, a nawet drogą morską z mieszkańcami doliny Indusu.
Społeczeństwa państw sumeryjskich miały strukturę klasową, władzę w nich sprawował król-kapłan, zaś na dole drabiny społecznej znajdowali się niewolnicy. Zatrudniano ich głównie do budowy kanałów nawadniających i regulacji często wylewających rzek.
Wierzenia Sumerów oparte były na kulcie sił przyrody i bóstw astralnych, a władcy sumeryjskich państw opierali się na radach astrologów i wróżbitów, bez których nie podejmowali poważniejszych decyzji. Panteon Sumerów był bardzo rozległy, a jego wpływy odcisnęły się na wierzeniach ludów na terenie Mezopotamii przez najbliższe tysiąclecia. Do najważniejszych bóstw sumeryjskich należeli:
- An - bóg nieba, władca wszechświata;
- Ea - władca świata podziemnego;
- Enlil - syn Ana lub Enkiego, władca powietrza;
- Enki - syn Ana, bóg podziemnego oceanu, patron magii, mądrości i rzemiosła;
- Sin - bóg księżyca;
- Anat - bóg wojny;
- Dumuzi - bóg pasterzy i podziemia, mąż Inany;
- Inana - bogini miłości i walki, określana mianem Królowej Niebios, najważniejsza bogini sumeryjska
Być może to właśnie Sumerowie wynaleźli pismo klinowe złożone ze znaków, odciskanych w miękkiej glinie rylcem lub trzciną o trójkątnym przekroju. Jednakże w obliczu odkryć najnowszych zabytków pisma klinowego w Niniwie i na obszarach Iranu, kwestia wynalezienia tego pisma przez Sumerów została podważona, ale nie wykluczona. Sumerowie zaczęli też stosować matematykę, wprowadzając między innymi sześćdziesiętny system pomiaru czasu - 24 godziny, 60 minut, 60 sekund i 360 stopni w okręgu.
Sumerowie stworzyli też poemat o Gilgameszu - najstarszy epos, dzieło wierszowane. Ostatecznie powstał mniej więcej 2300-2250 lat p.n.e. Opiewa dzieje bohatera - króla Gilgamesza, władcy miasta Uruk nad Eufratem. Gilgamesz jest bogiem w dwóch trzecich, a w jednej trzeciej człowiekiem - nie ma równych jego nadludzkiej sile - co denerwuje bogów. Wysyłają przeciw Gilgameszowi człowieka ulepionego z gliny - Enkidu. Ale wrogowie Gilgamesz i Enkidu zostają przyjaciółmi i ramię w ramię dokonują wielkich bohaterskich czynów. Gilgamesz będzie też za wszelką cenę próbował zdobyć dla Enkidu dar nieśmiertelności - wszak Enkidu jest tylko zwykłym człowiekiem. Bohater powędruje nawet do krainy zmarłych, by przynieść przyjacielowi nieśmiertelność. Nie udało się to jednakże Gilgameszowi - ani nikomu innemu po dzień dzisiejszy. Enkidu - tylko człowiek - zmarł...
Zobacz też: Język sumeryjski, Mitologia sumeryjska, sztuka sumeryjska i akadyjska.