Portal:Technika/Szablony

Wyłącznik różnicowoprądowy (potocznie wyłącznik przeciwporażeniowy, różnicówka, bezpiecznik różnicowo-prądowy) — zabezpieczenie elektryczne służące do ochrony ludzi przed skutkami porażenia prądem elektrycznym przy dotyku pośrednim jak i bezpośrednim oraz przed pożarem.

Podczas normalnej pracy, wektorowa suma prądów płynących przez przekładnik jest równa zero (zgodnie z I prawem Kirchhoffa), stąd w uzwojeniu wtórnym (nawiniętym na rdzeniu przekładnika) nie indukuje się SEM, przekaźnik spolaryzowany jest zamknięty (zwora przyciągana przez magnes stały) a styki główne zamknięte.

Jeżeli w chronionym obwodzie pojawi się prąd upływowy (np. przez ciało człowieka, lub przez przewód PE), to wtedy suma prądów w oknie przekładnika będzie różna od zera . W uzwojeniu wtórnym indukuje się SEM, która powoduje przepływ prądu przez cewkę przekaźnika spolaryzowanego. Pole magnetyczne wytworzone przez cewkę kompensuje pole magnetyczne magnesu stałego przekaźnika. Jeśli prąd upływu przekroczy próg zadziałania wyłącznika (I_Δn), przekaźnik spolaryzowany zostaje otwarty, zwalniając zamek i otwierając styki główne, a przez to odłączając zasilanie obwodu.

Wyłącznik różnicowoprądowy jest stosowany jako ochrona dodatkowa, obok "samoczynnego wyłączenia zasilania" działającego przy bezpośrednim zwarciu faza-obudowa. Wykrywa on znacznie mniejsze prądy upływu, które mogłyby nie spowodować zadziałania zabezpieczeń nadprądowych ze względu na dużą rezystancję (na przykład ciała ludzkiego).

Wyłączniki różnicowoprądowe stosuje się w układach sieci TN-S, TT, oraz (rzadko) IT. Nie wolno ich stosować w układzie TN-C (z przewodem ochronno-neutralnym PEN).

kompaktówka z rurą zwiniętą

Świetlówka kompaktowa (CLF) zwana też kompaktówką. Jest to zminiaturyzowana świetlówka. Działa na tej samej zasadzie co zwykła świetlówka z wyjątkiem startera. Układ zapłonowy świetlówki mieści się w korpusie kompaktówki i jest elektroniczny.

Zaletą kompaktówek jest to, że można ja zakładać w miejsca gdzie wcześniej były żarówki. Żywotność kompaktówek wynosi od 6000h do 12000h. W porównaniu do zwykłej żarówki zużywają 5 krotnie mniej energii elektrycznej przy porównywalnej mocy swietlnej.

Zautomatyzowana muszla z Japonii

Muszla klozetowa (ang. WC - water closet waterklozet), inaczej także miska ustępowa - element wyposażenia ubikacji umożliwiający człowiekowi wygodne wypróżnianie się w pozycji siedzącej.(...) W niektórych krajach coraz częściej stosowane są bardziej wyrafinowane udogodnienia, poprawiające zarówno warunki higieniczne, jak i komfort wypróżniania się: np. muszla może być wyposażona w dodatkowe urządzenia umożliwiające podmywanie się ciepłą wodą, w podgrzewane sedesy, w sterylne jednorazowe okrycia sedesu, itp. W Japonii w powszechnym stosowaniu są już muszle, które po odpowiednim zaprogramowaniu "rozpoznają" wagę użytkownika i odpowiednio do niego stosują zadany program: typ podmycia, obszar skóry objętej podmyciem, temperatura użytej wody do podmycia, temperatura suszenia skóry, zapach stosowanego dezodorantu po zakończeniu "zabiegu". W Europie ten typ urządzeń nadal uważany jest za ekstrawagancki luksus.

Typowa zmywarka do naczyń.

Zmywarka do naczyń - urządzenie mechaniczne używane do czyszczenia naczyń oraz innych przedmiotów służących do przygotowywania i podawania żywności oraz napojów. Najczęściej spotykane w gospodarstwie domowym i w gastronomii.

Pierwsze wzmianki o mechanicznych urządzeniach do mycia naczyń pochodzą z 1850 r. kiedy to Joel Houghton zgłosił patent na ręczny model takiej maszyny. Nowoczesne zmywarki biorą swój początek od wynalazku Josephine Cochrane z 1886 r., który również wymagał ręcznego napędu. Cochrane była stosunkowo majętna kobietą (była wnuczką Johna Fitcha - wynalazcy łodzi parowej). Sama nigdy nie zajmowała się myciem naczyń a zmywarkę stworzyła tylko dlatego, że jej służący niszczyli jej cenną porcelanę.

[edytuj] Artykuł miesiąca

Edytuj

Bankomat Diebold z leżącym obok modemem - przykład poważnego zagrożenia

Bezpieczeństwo teleinformatyczne to zbiór zagadnień z dziedziny informatyki związany z szacowaniem i kontrolą ryzyka wynikającego z korzystania z komputerów i sieci komputerowych, rozpatrywany z perspektywy poufności, integralności i dostępności danych.

Budowanie bezpiecznych systemów i aplikacji jest celem starań programistów, a także przedmiotem studiów teoretycznych, zarówno w dziedzinie informatyki, jak i ekonomii. Zaowocowało to opracowaniem metod oceny bezpieczeństwa i kontrolowania zagrożeń, których przegląd znajduje się poniżej. Mimo to, ze względu na złożoność i czasochłonność wielu spośród proponowanych procesów, luki zabezpieczeń stanowią poważny i wymierny problem dla użytkowników sieci informatycznych.

Jeśli chcesz zobaczyć cały artykuł, zajrzyj do oryginału