Teoria katastrof
Z Wikipedii
Teoria katastrof (nazywana również teorią morfogenezy lub teorią przejść nieciągłych) to dział matematyki, zajmujący się systemami dynamicznymi, w szczególności sytuacjami, gdy ciągła zmiana parametru kontrolnego prowadzi do jakościowych zmian zachowania systemu. Jej autorem jest francuski matematyk René Thom.
Teorię katastrof próbowano stosować do opisu zachowań społecznych, lecz z małym skutkiem. Sprawdziła się natomiast w zastosowaniach technicznych.
[edytuj] Katastrofy w ekonomii
Przykłady zjawisk ekonomicznych modelowanych za pomocą katastrof:
Katastrofa wierzchołka
- Bilans płatniczy (Jakimowicz 2003)
- Cykl koniunkturalny (Zeeman 1977, Varian 1979, Jakimowicz 2003)
- Płynne kursy walutowe (Jakimowicz 1995)
- Polityka fiskalna (Jakimowicz 2004)
- Polityka kadrowa (Guastello 1995)
- Polskie kryzysy społeczno-ekonomiczne (Łączkowski 1984)
- Rynek pracy (Rosser 1992)
- Siły wytwórcze (Ribeil 1975)
- Strategie zarządzania (Laszczak 1999)
- Wzrost gospodarczy (Zeeman 1975)
Katastrofa motyla
- Motywacja w organizacji (Guastello 1995)
- Negocjacje płacowe (Zeeman 1975)
- Polityka gospodarcza (Jakimowicz 2004)
- Społeczno-polityczne skutki recesji gospodarczych (Isnard, Zeeman 1976)
- Wojny gospodarcze (Jakimowicz 2003)
[edytuj] Zobacz też
- Teoria chaosu
- Teoria osobliwości
