Transit 1B
Z Wikipedii
Transit 1B | |
Inne nazwy | Navy Navigation Satellite NNS-1B |
Zaangażowani | US Navy |
Indeks COSPAR | 1960-003B |
Rakieta nośna | Thor Able Star |
Miejsce startu | Centrum Lotów Kosmicznych imienia Johna F. Kennedy'ego, USA |
Orbita (docelowa, początkowa) |
|
Perygeum | 373 km |
Apogeum | 748 km |
Okres obiegu | 95,81 min |
Nachylenie | 51,28° |
Mimośród | 0,027004 |
Czas trwania | |
Początek misji | 13 kwietnia 1960 (12:02:36 GMT) |
Koniec misji | 12 lipca 1960 |
Powrót do atmosfery | 5 października 1967 |
Wymiary | |
Wymiary | średnia 91,4 cm |
Masa całkowita | 600 kg |
Transit 1B - amerykański technologiczny satelita wojskowy, który testował system nawigacji dla okrętów podwodnych US Navy przenoszących pociski balistyczne typu UGM-27 Polaris. Podczas tej misji po raz pierwszy wykonano powtórne odpalenie silnika rakietowego w przestrzeni kosmicznej i zademonstrowano przydatność satelity w nawigacji. Były to pierwsze próby systemu nawigacji satelitarnej, który potem przekształcił się we współczesny system GPS.
[edytuj] Budowa i działanie
Statek został zbudowany przez Applied Physics Laboratory i Johns Hopkins University na zlecenie Departamentu Obrony USA. Statek był kulą o średnicy 0,914 m. Posiadał ogniwa słoneczne ładujące akumulatory Ag i NiCd. Około tydzień po starcie, Transit 1B zmniejszył swoją prędkość obrotową (ze 168 do 10 obrotów na minutę) wypuszczając dwa ciężarki umieszczone na długim drucie, które zostały potem odrzucone od satelity.
Ładunkiem użytkowym statku były dwa nadajniki radiowe z bardzo stabilnymi oscylatorami. Miały one moc 100mW i nadawały na dwóch częstotliwościach każdy, 54 i 216 MHz oraz 162 i 324 MHz. Statek posiadał także czujnik podczerwieni do mierzenia albedo Ziemi. Do wysyłania danych używał on częstotliwości 108,03 MHz.
[edytuj] Opis misji
Miernik albedo zakończył pracę 16 kwietnia 1960. Nadajnik częstotliwości 54 MHz zaprzestał pracy 19 czerwca 1960. Satelita zaprzestał nadawania na pozostałych falach w dniu 12 lipca 1960.
Wraz ze statkiem wyniesiono również model minisatelity GRAB 1, w ramach testowania wynoszenia ładunków typu piggy-back ("na doczepkę"), czyli małych satelitów doczepionych do ładunku głównego.
[edytuj] Bibliografia
- NSSDC Master Catalog (en)
- Space 40 (cs)