Typ orientalny
Z Wikipedii
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.
Typ orientalny – typ antropologiczny gatunku Homo sapiens sapiens. Znany też jako typ semicki lub typ arabski.
Na Półwyspie Arabskim, w południowym Iranie, południowo-wschodniej i centralnej Syrii, Palestynie, Egipcie oraz północnym Sudanie występuje podobny do klasycznego śródziemnomorskiego lub ściślej iberyjsko-insularnego typ orientalny, zwany też semickim lub arabskim od głównych jego przedstawicieli. Spotkać go można również wśród Arabów zamieszkujących wybrzeża Libii i krajów Maghrebu. Wyróżnia się głównie wydatniejszym, „orlim” nosem; wydatniejszą potylicą, większą długogłowością, czołem nieraz bardzo wąskim i mocno pochylonym do tyłu; twarzą o kształcie eliptycznym do mocno romboidalnego; trochę wyższym wzrostem; wysokimi oczodołami; szpara oczna wysoka do bardzo wysokiej (szczególnie u kobiet), ułożona poziomo (rzadziej skośna ku górze, głównie u kobiet) i o migdałowatym kształcie, brwi często grube, u mężczyzn niekiedy zrośnięte ze sobą, linia brwi najczęściej łamana; fossa canina jest głęboka, co powoduje tzw, „semicki uśmiech”; skóra jest jasnobrązowa; włosy są częściej kręcone; pigmentacja oczu i włosów jest przeważnie czarna.
Przykłady fotograficzne:
Zobacz też: typologia antropologiczna.
