Walery Goetel
Z Wikipedii
Walery Goetel (ur. 14 kwietnia 1889 w Suchej Beskidzkiej, zm. 6 listopada 1972 w Krakowie) - polski geolog, ekolog i paleontolog (prodziekan od roku 1929, od 1934 dziekan Wydziału Górniczego AGH). Doktor honoris causa AGH (1960), Akademii Górniczej w Ostrawie (1950) i Politechniki Krakowskiej (1970). Członek Polskiej Akademii Nauk. Badacz budowy geologicznej Tatr, współtwórca przygranicznych parków narodowych w Tatrach, Pieninach, na Babiej Górze.
Jest twórcą nowej gałęzi nauki - sozologii - która łączy w sobie problematykę ochrony przyrody z racjonalnym użytkowaniem jej zasobów.
Walery Goetel był również pasjonatem geografii politycznej, czynnie włączył się w polsko-czechosłowacki spór o przebieg granicy w Tatrach, czemu dał wyraz w trzech publikacjach: O Jaworzynę (1922), Szkic przebiegu sprawy Jaworzyny (1925) i Spór o Jaworzynę a Park Narodowy Tatrzański (1925). Interesował się też kwestią mniejszości narodowych w Karpatach, szczególnie Łemków - O Łemkowszczyźnie (1935).
Prof. Goetel odbył wiele podróży naukowych (po krajach europejskich, Kaukazie, Islandii, Afryce, Azji Zachodniej i Południowej. Wchodził także w skład polskiej delegacji na Konferencji poczdamskiej w 1945 roku.
Wspomnienia Walerego Goetla z podróży po RPA można przeczytać w książce: "Ze wspomnień podróżników" Warszawa 1958 r., pod redakcją Bolesława Olszewicza.
To jest tylko zalążek artykułu biograficznego związanego z geologią. Jeśli możesz, rozbuduj go.
