Wanda Dobaczewska
Z Wikipedii
Wanda Dobaczewska (ur. 24 sierpnia 1892 w Wilnie, zm. 1980), pisarka polska, poetka, publicystka, autorka sztuk dla teatrów kukiełkowych.
Urodziła się na Wileńszczyźnie, gdzie rozpoczęła działalność pisarską. Studiowała na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Debiutowała w 1920 tomem poetyckim Na chwałę słońca. Przed II wojną światową działała w Związku Zawodowym Literatów w Wilnie. W czasie okupacji była więziona w obozie koncentracyjnym i swoje przeżycia zawarła w książce Kobiety z Ravensbrück. Po wojnie pracowała w Polskim Radiu w Toruniu, była kierownikiem literackim teatru kukiełkowego. W 1951 zamieszkała w Żninie i do końca życia napisała wiele powieści tematycznie związanych z Pałukami. Została pochowana na cmentarzu w Żninie.
Autorka m.in.:
- Złota studzienka (baśnie ludowe, 1959)
- Konik polny i mrówka (sztuka dla teatru lalek, 1961)
- Człowiek, którego nazywano Diabłem (powieść historyczna o Mikołaju Nałęczu, 1962)
- Korzenie (powieść, 1964)
- Kim jest Rudzielec? (powieść dla młodzieży, 1968)
- Nikt nie jest winien (powieść, 1970)
- Społeczeństwo nie z tej ziemi
Źródła:
- Lesław Bartelski, Polscy pisarze współcześni, Warszawa 1972
- sylwetka
