Wodorotlenek glinu
Z Wikipedii
Wodorotlenek glinu (o wzorze Al(OH)3) to amfoteryczny, nieorganiczny związek chemiczny o ogólnym wzorze Al2O3·nH2O.
Spis treści |
[edytuj] Otrzymywanie
Otrzymuje się go zwykle jako biały, krystaliczny osad w wyniku wprowadzenia dwutlenku węgla do roztworu glinianu:
- 2[Al(OH)4]- + CO2 → 2Al(OH)3 + CO32- + H2O
[edytuj] Charakterystyka
Po wysuszeniu jest to biały, bezpostaciowy proszek. Postać osadu zależy od sposobu strącenia, gdy wodorotlenek strąca się powoli otrzymuje się krystaliczny osad, który ulega znacznie trudniej działaniu kwasów i ługów. Świeżo strącony bezpostaciowy osad, który nie zdąrzył się "zestarzeć" i przejść w postać krystaliczną łatwo rozpuszcza się w kwasach i zasadach.
Substancja praktycznie nie rozpuszcza się w etanolu, rozpuszczalna w kwasach i zasadach z powodu swej amfoteryczności. W silnie kwasowych warunkach powstaje Al(OH)2+, w silnie zasadowych warunkach powstaje Al(OH)4-.
Znane są 4 odmiany krystaliczne — 2 spośród nich: hydrargilit (gibsyt), występujący w przyrodzie jako minerał, i bajeryt, otrzymywany sztucznie, odpowiadają wzorowi Al2O3 • 3H2O (Al(OH)3), 2 pozostałe natomiast wzorowi Al2O3 • H2O — są to minerały diaspor (HAlO2) i bemit (AlO(OH)).
Ogrzewanie wodorotlenku glinu prowadzi do powstania tlenku glinu:
2Al(OH)3 → Al2O3 + 3H2O
Podczas działania zasad na roztwory soli glinu wytrąca się bezpostaciowy osad — żel, o zmiennej zawartości wody.
[edytuj] Występowanie
Wszystkie minerały występują w boksycie (w największych ilościach bemit).
[edytuj] Zastosowanie
Jest on stosowany w produkcji papieru, mydła, kosmetyków, w lecznictwie (substancja ścierająca i polerująca przy produkcji proszków i past do zębów).
[edytuj] Podsumowanie
- Nazwa systematyczna: Wodorotlenek glinu (III)
- Inne nazwy: Aluminium hydroxydatum, ortowodorotlenek glinu, Alusal, Gibsyt, Bajeryt, Nordstrandyt
- Masa molowa: 78.00344 g/mol
- Gęstość: 2,42 - 2,52 g/cm3.
