Wojciech Zabłocki
Z Wikipedii
Wojciech Zabłocki (ur. 6 grudnia 1930 w Warszawie), polski architekt, szermierz (olimpijczyk), znawca architektury sportowej. Mąż znanej aktorki Aliny Janowskiej, ojciec poety i reżysera Michała Zabłockiego.
Specjalista szabli, brał udział w czterech igrzyskach olimpijskich, na których zdobył trzy medale - dwa srebrne i brązowy. Zdobył dziewięć medali mistrzostw świata, a także pięć tytułów mistrza Polski. W 1953 został indywidualnym mistrzem świata juniorów. W czasie kilkunastoletniej kariery zawodniczej reprezentował kluby: MKS Katowice, Budowlani Kraków, Krakowski Klub Szermierzy i Marymont Warszawa.
Starty olimpijskie:
- Helsinki 1952 - w drużynie zajął dzielone 5-8. miejsce, indywidualnie odpadł w ćwierćfinałowych walkach grupowych
- Melbourne 1956 - w drużynie zdobył srebrny medal, indywidualnie zajął 6. miejsce
- Rzym 1960 - w drużynie zdobył srebrny medal, indywidualnie zajął 5. miejsce
- Tokio 1964 - w drużynie zdobył medal brązowy, nie startował indywidualnie
Starty w mistrzostwach świata:
- 1953 - 3. miejsce (drużynowo)
- 1954 - 2. miejsce (drużynowo)
- 1955 - 4. miejsce (indywidualnie)
- 1957 - 3. miejsce (drużynowo)
- 1958 - 3. miejsce (drużynowo)
- 1959 - 1. miejsce (drużynowo)
- 1961 - 1. miejsce (drużynowo), 3. miejsce (indywidualnie)
- 1962 - 1. miejsce (drużynowo)
- 1963 - 1. miejsce (drużynowo)
Niezależnie od kariery sportowej pracował zawodowo jako architekt. W 1954 ukończył studia na Wydziale Architektury Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie i w 1955 został członkiem Stowarzyszenia Architektów Polskich. W 1968 obronił doktorat, a w 1980 habilitował się. Zajmował się przede wszystkim budownictwem sportowym (niektóre jego projekty to m.in. sala gier Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie, Ośrodek Przygotowań Olimpijskich w Warszawie, kompleks sportowy w Koninie, Centrum Sportowe w Zgorzelcu, ośrodek sportowy w Puławach, ośrodek sportowy w Aleppo), jest także twórcą m.in. Pomnika Powstańców Śląskich w Katowicach (1964-1967, 1968 nagroda resortowa).
Był wielokrotnie nagradzany zarówno za sukcesy sportowe, jak i prace architektoniczne. W 1995 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Pięciokrotnie otrzymał złoty medal "Za wybitne osiągnięcia sportowe", był laureatem szeregu architektonicznych nagród resortowych. W 1952 znalazł się na 6. miejscu Plebiscytu "Przeglądu Sportowego" na najlepszych sportowców Polski, w 1954 był w tej klasyfikacji 10., a w 1955 7.
Autor książek, m.in.:
- Z workiem szermierczym po świecie (1962)
- Podróże z szablą (1965)
- Piórkiem i szablą (1982)
- Architektura dla potrzeb czynnej rekreacji w aglomeracjach miejskich (1968)
- Cięcia prawdziwą szablą (1989)
W latach 1982-1985 wystawiał swoje prace malarskie i rysunkowe w Warszawie, Aleppo i Damaszku.
Źródła:
- Mała encyklopedia sportu, Warszawa 1987 (tom II)
- Zygmunt Głuszek, Polscy olimpijczycy 1924-1984, Warszawa 1988
- Kto jest kim w Polsce. Edycja 3, Warszawa 1993
- Kazimierz Marciniak, Eryk Lipiński, Plebiscyty od Kuchara do Maliny, Warszawa 1988
Linki zewnętrzne:
Kategorie: Polscy szermierze na olimpiadach • Polscy architekci • Polscy olimpijczycy (Helsinki 1952) • Polscy olimpijczycy (Melbourne 1956) • Polscy olimpijczycy (Rzym 1960) • Polscy olimpijczycy (Tokio 1964) • Polscy medaliści olimpijscy • Medaliści Letnich Igrzysk Olimpijskich, Melbourne 1956 • Medaliści Letnich Igrzysk Olimpijskich, Rzym 1960 • Medaliści Letnich Igrzysk Olimpijskich, Tokio 1964 • Urodzeni w 1930
