Wróblewski herbu Ślepowron
Z Wikipedii
Wróblewski herbu Ślepowron - tym herbem pieczętuje się, wywodząca się z północnego Mazowsza oraz po mieczu z Ordy Najmańskiej, rodzina Wróblewskich.
[edytuj] Herb
Tarcza herbowa jest typu francuskiego, a na tarczy widnieje kruk siedzący na kuszy ze strzałą napiętą do góry. W dziobie ptak trzyma pierścień z rubinem. Po bokach tarczy znajdują się labry, a nad tarczą naszyjnik z kamieniem. Z kolei nad naszyjnikiem, jest hełm - znajdują się tam czarne przerwy w kratach, a hełm podbity jest futrem. Natomiast na hełmie jest osadzona korona, prawy heraldyczny fleuron wysadzony jest kamieniem , a lewy skrajny heraldyczny fleuron korony jest uszkodzony i przechylony w dół, nad koroną zaś , znajdują się trzy pióra strusie.
[edytuj] Historia
Istniały co najmniej dwie linie Wróblewskich herbu Ślepowron, gdzie herb różnił się szczegółami, a mianowicie linia polska oraz linia tatarska-mongolsko-polska.
Linia polska wywodzi się z północnego Mazowsza, a ściślej z powiatu mławskiego - gminy Radzanów oraz powiatu ciechanowskiego - gminy Opinogóry.
Linia tatarska-mongolsko-polska wywodzi się po mieczu z Ordy Najmańskiej, jednego z plemion tatarsko-mongolskich . Natomiast zamieszkująca w pierwszym okresie swej bytności na ziemiach polskich miasta Sorok Tatary i Rudominy, znajdujące się w powiecie wileńskim, według herbarza Dziadulowicza jednym z ostatnich niechrześcijańskich przodków tej linii był miejscowy mułła w Sorok Tatarach w XVI wieku, natomiast w XVIII i XIX wieku jeśli nie wymarli, byli już chrześcijanami.
Wróblewscy pieczętowali się również innymi herbami, jak choćby Lis, były to rody niespokrewnione ze sobą.
Przez małżenstwa od I połowy XVIII wieku skoligaceni byli z Raytarowskimi, Owadowskimi, Marcinowskimi, Święcickimi, Zaleskimi, Piskozubami.
