Wzorzec fasady
Z Wikipedii
Wzorzec fasady to w inżynierii oprogramowania jeden z wzorców projektowych należący do grupy wzorców strukturalnych. Jest on pomyślany jako środek dostępu do złożonego systemu prezentujący na zewnątrz uproszczony lub uporządkowany interfejs programistyczny.
[edytuj] Problem
Czasami istnieje potrzeba skorzystania z istniejącego już, rozbudowanego systemu. Obojętnie czy system ten jest biblioteką programistyczną na której chcemy zbudować swoją aplikację, czy jest rozbudowanym programem działającym z wiersza poleceń do którego robimy nakładkę GUI, korzystne jest zdefiniowanie obiektu pośredniczącego między starym systemem, a systemem, który z niego korzysta.
Wzorzec fasady stosuje się aby:
- ukryć złożoność tworzonego przez siebie systemu przez dostarczemnie udokumentowanego, publicznego API. Skutkiem takiego podejścia jest zdefiniowanie dozwolonego dostępu do obiektów systemu, dzięki czemu redukujemy ilość możliwych przypadków ich błędnego użycia. Inną korzyścią z zastosowania w tym przypadku fasady jest to, że programiści korzystający z systemu muszą przyswoić sobie tylko API fasady a nie wszystkich obiektów systemu.
- uprościć używanie cudzej biblioteki programistycznej przez zdefiniowanie wygodnych i dostosowanych do konkretnego zastosowania metod pośredniczących między systemami. Ubocznym skutkiem takiego uproszczenia jest zwiększenie czytelności swojego kodu.
- poprawić użyteczność biblioteki ze źle skonstruowanym API przez stworzenie nakładki, która dostarcza nowe, uporządkowane API
W ogólności wzorzec fasady pozwala wykorzystać podzbiór możliwości skomplikowanego systemu w prostszy, specyficzny dla danego zastosowania sposób.
[edytuj] Rozwiązanie
Fasada jest obiektem pośredniczącym między klasami klientów żądającymi funkcjonalności, a klasami dostarczającymi jej elementów. Jako że zwykle w systemie potrzeba tylko jednej fasady, najczęściej definiuje się ją jako singleton.
Obiekt fasady wie, które klasy ukrywanego systemu są odpowiedzialne za wykonanie danego żądania i wykonuje odpowiednie wywołania do właściwych obiektów systemu. Natomiast ukrywane klasy wykonują zlecone zadania nie posiadając żadnej wiedzy o fasadzie.
Typowym scenariuszem użycia obiektu fasady jest:
- wywoływane jednej z metod fasady przez klasę kliencką
- wywołanie przez tą metodę sekwencji metod klas dostarczających elementów żądanej przez klienta funkcjonalności
Wariantem pkt. 2 jest wywołanie jednej tylko metody dostarczającej funkcjonalności ale z predefiniowanym zestawem parametrów.
[edytuj] Przykład
Przykładem użycia wzorca fasady może być aplikacja bankomatowa, która musi wchodzić w interakcję z systemem bankowym. Skoro aplikacja bankomatowa wykorzystuje tylko niewielką część możliwości systemu bankowego (autoryzacja karty, sprawdzenie stanu konta, wypłata i ew. wpłata) to można zastosować obiekt fasady, który zasłoni przed zewnętrznymi aplikacjami skomplikowaną strukturę wewnętrzną systemu bankowego. Upraszcza to pisanie aplikacji na bankomaty a jednocześnie zapewnia lepsze bezpieczeństwo systemu bankowego.
