Zatoka Kalifornijska
Z Wikipedii
Zatoka Kalifornijska (albo Morze Cortésa, ang. Gulf of California lub Sea of Cortés, hiszp. Golfo de California lub Mar de Cortés) - duża i wąska zatoka leżąca na wschodnim Pacyfiku, rozpościerająca się wzdłuż północno-zachodniego wybrzeża Meksyku. Od zachodu zamyka ją górzysty Półwysep Kalifornijski a od wschodu kontynentalne wybrzeże meksykańskie.
Zatoka ma 1200 km długości a jej średnia szerokość sięga 153 km (u wyjścia 320 km). Ogólna powierzchnia wynosi 160 tys. km ². Można ją podzielić na dwie części, które oddziela od siebie zwężenie wyznaczone przez wyspy Angel de la Guarda i Tiburón. Północna część jest stosunkowo płytka, głębokość rzadko przekracza tu 180 m. W południowej części występuje kilka obniżeń, najgłębsze z nich ma ponad 3 tys. m.
Wpadają do niej rzeki: Kolorado (poprzez deltowate ujście u podnóża Zatoki) oraz Fuerte, Mayo, Sinaloa, Sonora, i Yaqui z nadbrzeżnej wschodniej równiny. Główne porty morskie leżące nad jej brzegami to: La Paz na Półwyspie Kalifornijskim i Guaymas na po drugiej wschodniej stronie Zatoki.
Znajdują się tu bogate w ryby łowiska (m.in. krewetki, tuńczyki i sardynki). Na południowo-zachodnim wybrzeżu poławia się perły. Ponadto występują tu okresowo liczne migrujące gatunki ssaków morskich, takich jak chociażby: humbaki. Spotyka się też żółwie morskie. Oprócz rybołówstwa przemysłowego region ten jest "mekką" wędkarzy sportowych.
Zatoka została odkryta w 1532 przez ekspedycję pod dowództwem Nuñeza de Guzmána, którą wysłał Hernan Cortes, przy czym nie zdawano sobie początkowo sprawy iż akwen ten jest zatoką. Trzy lata później sam Cortes poprowadził drugą wyprawę w ten rejon, tym razem przekroczono Zatokę i udano się na Półwysep Kalifornijski. Ale dopiero w 1539 ostatecznie potwierdzono, iż Półwysep Kalifornijski nie jest wyspą (dzięki ekspedycji Francisco Uloy). Francisco Uloa nazwał Zatokę Mar Bermejo ("Morze Vermillona") ze względu na dużą ilość czerwonego planktonu obecnego w jej wodach.
