Zespół Cushinga

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

	Zespół Cushinga
(syndroma Cushing, Cushing syndrome)
ICD-10:	E24
E24.0 {{{X.0}}}
E24.1 {{{X.1}}}
E24.2 {{{X.2}}}
E24.3 {{{X.3}}}
E24.4 {{{X.4}}}
E24.5 {{{X.5}}}
E24.6 {{{X.6}}}
E24.7 {{{X.7}}}
E24.8 {{{X.8}}}
E24.9 {{{X.9}}}

Zespół Cushinga (łac.syndroma Cushing) - to zespół objawów chorobowych związanych z występowaniem podwyższonego poziomu kortyzolu (lub innych steroidów nadnerczowych w surowicy krwi. Najczęstszą przyczyną występowania zespołu Cushinga jest długotrwałe podawanie glikokortykosterydów w leczeniu innych chorób.

Choroba Cushinga (łac. morbus Cushing) - jest stanem chorobowym powodującym identyczne objawy chorobowe, spowodowane jest jednak nadmiernym wydzielaniem ACTH przez gruczolaka przysadki mózgowej.

[edytuj] Objawy chorobowe

nadmierne otłuszczenie twarzy tzw. twarz księżycowata
nagromadzenie tkanki tłuszczowej na szyi i tułowiu
przyrost masy ciała i w następstwie otyłość
rozstępy na skórze o barwie purpurowo-czerwonej
zaburzenia emocjonalne
nadciśnienie tętnicze
osteoporoza
cukrzyca lub nieprawidłowa tolerancja glukozy
osłabienie siły mięśniowej związane z zanikiem tkanki mięśniowej spowodowane katabolicznym działaniem glikokortykosterydów
charakterystyczna budowa ciała - otłuszczenie twarzy i tułowia i chude kończyny górne i kończyny dolne
u dzieci - opóźnienie wzrostu kostnego z następową karłowatością

[edytuj] Przyczyny

każde długotrwałe stosowanie glikokortykosterydów (lub ACTH) w przebiegu leczenia innych chorób (np. astma oskrzelowa, RZS, kolagenozy)
hiperkortyzolizm endogenny zależny od ACTH
- guz przysadki wydzielający ACTH (choroba Cushinga)
- ektopowe wydzielanie ACTH przez guzy hormonalnie czynne (np . rak płuca owsianokomórkowy
hiperkortyzolizm niezależny od ACTH
- gruczolak nadnercza
- rak nadnercza
- przerost nadnerczy

[edytuj] Diagnostyka

testy charakterystyczne dla choroby:
- test hamowania z deksametazonem
- dobowe wydzielanie z moczem kortyzolu i 17-hydroksysteroidów
- stężenie wolnego kortyzolu i ACTH w osoczu
- test z CRH (hormonem uwalniającym kortykotropinę)
- MRI przysadki mózgowej
- tomografia komputerowa nadnerczy
- cewnikowanie zatok skalistych dolnych;
testy niecharakterystyczne dla choroby
- glikozuria i hiperglikemia
- policytemia
- neutrofilia i limfopenia
- hiperlipidemia
- obniżenie stężenia potasu i zwiększenie stężenia sodu w surowicy krwi
- rtg kręgosłupa lędźwiowego ujawniające zaawansowaną osteoporozę

[edytuj] Leczenie

W zależności od przyczyny stosuję się leczenie operacyjne, radioterapię lub farmakopterapię. Najskuteczniejszym i dającym szansę na stałe wyleczenie jest leczenie operacyjne, które jednak nie zawsze jest możliwe. W zależności od przyczyny schorzenia, możliwe jest:

mikrochirurgiczne usunięcie przez zatokę klinową gruczolaka przysadki mózgowej
obustronna adrenalektomia w przypadku w przypadku nowotworów nadnerczy z wyjątkiem gruczolaka, kiedy wystarcza jednostronna adrenelektomia.

Po leczeniu chirurgicznym, lub też w przypadku niemożności jego przeprowadzenia, stosuje się miejscową radioterapię i farmakoterapię lekami hamującymi syntezę steroidów nadnerczowych.

Ważne też jest stosowanie diety wysokobiałkowej oraz wyrównywanie stężeń potasu.

[edytuj] Bibliografia

Włodzimierz Januszewicz, Franciszek Kokot (red.) Interna Tom I - III. PZWL 2005 ISBN 83-200-3249-0
Gerd Herold i współautorzy Medycyna wewnętrzna. Repetytorium dla studentów i lekarzy wyd. IV PZWL 2005 ISBN 83-200-3380-2