ZiŁ

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

ZiŁ-130

ZiŁ (ros. ЗиЛ, skrót od Завод имени Лихачёва Zakład imienia Lichaczowa) – marka radzieckich, a obecnie rosyjskich samochodów ciężarowych, autobusów oraz samochodów opancerzonych dla dygnitarzy.

Spis treści

1 Historia
2 Teraźniejszość i przyszłość
3 Modele
4 Linki zewnętrzne

[edytuj] Historia

Po śmierci Stalina zakłady ZiS zmieniły nazwę na ZiŁ na cześć dawnego dyrektora ZiS - Iwana Lichaczewa. W roku 1959 po wykonaniu kilku prototypów powstał ZiŁ 111. ZiŁ 111 był ewidentną kopią samochodów amerykańskich tak samo pod względem stylistycznym jak i technicznym. ZiŁ 111 posiadał sześciolitrowy, ośmiocylindrowy, widlasty silnik o mocy 200KM sprzężony z automatyczną skrzynią biegów.

W latach 60. chciano stworzyć drugą generację ZiŁ-a 111. Pod uwagę brano wersje zarówno sedan ale także kabriolet. W 1960 roku, kiedy Eisenhower przybył do ZSRR, Rosjanie stworzyli samochód specjalnie na tą paradę, a zaprojektował je E.Mołczanow. W 1964 Mołczanow luksusowego minibusa (ZiŁ Start), jednak pozostał on tylko na papierze.

Rosjanie chcąc spełnić swoje wyścigowe ambicje stworzyli w 1958 roku ZiŁa 112/4 wyglądającego z tyłu jak spłaszczony Cadillac. Nie było to dobre rozwiązanie, toteż w 1962 roku powstał ZiŁ 412S z silnikiem o mocy 230KM, który rozpędzał bolid do 260km/h. Stylistycznie ZiŁ 412S wyglądał ni jak Lotus, ni jak Maserati.

Pod koniec lat 60. Rosjanie wrócili do kopiowania amerykańskich technologii i tak powstały ZiŁy 114, 115 i 117. Produkowane one były w latach 1967 - 1971 i różniły się od siebie tylko rozstawem osi i ilością siedzeń (od 5 do 7). Silniki miały pojemność siedmiu litrów i osiągały ponad 300KM mocy. Modele 115 i 117 produkowano do 1985 roku. W tym samym czasie zakłady ZiŁ skonstruowały mały, luksusowy autobus - ZiŁ 119, który chętnie był używany przez radzieckie delegacje.

W czasach pieriestrojki w 1985 roku do produkcji weszły modele ZiŁ 41041 i ZiŁ 41047, które różniły się od siebie rozstawem osi i ilością siedzeń. Napędzał je potężny, widlasty ośmiocylindrowiec o pojemności 7,7L oraz mocy 300KM. Powstały także wersje na specjalne okazje jak karawan pogrzebowy ZiŁ 41047 Solemn czy ZiŁ 41041 z nadwoziem typu kabriolet, który był używany przez Michaiła Gorbaczowa. ZiŁ 41041 został restylizowany w 1990 roku.

W 1988 roku ZiŁ opracował nowy model - ZiŁ 4102 na tej samej bazie technicznej, jednak z napędem na przód, co było swoistą rewolucją w radzieckiej motoryzacji. Pozostał on tylko w fazie prototypu, gdyż władza zaprzestała finansowania projektu.

[edytuj] Teraźniejszość i przyszłość

Teoretycznie nie ma dzisiejszych modeli, gdyż obecna wersja ZiŁa 41041 wygląda niemal identycznie jak ta z lat 90.. Model ten jednak produkowany jest w ilości kilku sztuk rocznie.

Ponieważ ZiŁ 41041 jest już konstrukcją przestarzałą, a rosyjska władza powszechnie używa BMW i Mercedesów nie mogło obyć się bez nowego projektu. ZiŁ 4112 bazująca Jeszcze po części na starej wersji posiada silnik o mocy ponad 400KM i waży ok. 5 ton. Dotychczas wykonano tylko jeden prototyp. Planuje się wytwarzanie od ośmiu do dziesięciu sztuk rocznie w wersjach sedan, cabrio i landaulet.