Zjazd wiedeński
Z Wikipedii
Zjazd wiedeński – spotkanie trzech monarchów w Wiedniu w dniach 15-26 lipca 1515.
Głównymi tematami pertraktacji były:
- rozbicie sojuszu zaczepno-odpornego z lutego 1514, zawartego pomiędzy cesarzem Maksymilianem I Habsburgiem i wielkim księciem moskiewskim Wasylem III
- walka o niezależność wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego Albrechta Hohenzollerna, który od 1511 odmawiał złożenia hołdu lennego królowi Polski Zygmuntowi I Staremu
- trwająca wojna litewsko-moskiewska 1512-1522
- dążenia Habsburgów do sukcesji na Węgrzech i w Czechach.
Jagiellonowie panujący w bloku państw: Polski, Litwy, Węgier i Czech, zagrożeni współpracą tych trzech ośrodków politycznych postanowili odsunąć od niej Habsburgów.
W spotkaniu wzięli udział:
- Zygmunt I Stary – król Polski i wielki książę Litwy,
- jego brat Władysław II Jagiellończyk – król Czech i Węgier
- Maksymilian I Habsburg – cesarz Świętego Cesarstwa Niemieckiego (dziadek Karola V).
Maksymilian przyrzekł uroczyście zerwać swe stosunki z Albrechtem i wielkim księciem moskiewskim Wasylem, a Zygmunt uznał pewne umowy spadkowe i małżeńskie. Na zjeździe zapadła decyzja podwójnego małżeństwa: Ludwika II Jagiellończyka, królewicza Czech i Węgier, z arcyksiężną Marią, wnuczką cesarza oraz ślub Anny Jagiellonki, królewny Węgier i Czech, z arcyksięciem Ferdynandem albo jego bratem Karolem V.
Władysław II zmarł w 1516, a jego syn Ludwik II w 1526 poległ w bitwie pod Mohaczem. Wtedy to Węgry Zachodnie i Czechy zostały przejęte przez Habsburgów na następne 392 lata. Turcy w wyniku wojny z Austrią uzyskali środkową część i wschodnią w postaci lenna – Siedmiogrodu w 1541 r. Całość Węgier, Austria uzyskała na podstawie pokoju z Karłowic, a potem w 1739.
