Motî:croufier
Èn årtike di Wikipedia.
croufier [o.n.] sôre di metå, foirt estocaesse, et k' a l' air di fier ki sereut todi crou. On dit eto: sicroufier. F. bronze. >> on vizaedje di crou fier:on deur vizaedje, ki n' mostere nole pitié. F. visage impassible.
Etimolodjeye aplacaedje tîxhon addjectif (crou) et no (fier)
- Dipus d' racsegnes sol croufier