Motî:rigon
Èn årtike di Wikipedia.
rigon u ergon / rgon [o.n.]
1. swele. Il estént ki loyént å rgon. I strûla ene påte di rgon dins s' droete mwin. I rwaite les colons mansåds ki voltèt åtoû d' on tchamp di rgon (S. Fontaine). On pôk après, kî çki dj' voe vni padzo les grins - gn aveut do rgon et d' l' avoenne -: c' esteut nosse Pire (ramexhné pa C. Wuidar). On dit eto : waessin, grin, blé. F. seigle.
2. (pus stroetmint) sôre di ptit bas swele, foirt edurant, k' on seméve voltî dins les sårtaedjes. Li rgon si seméve al vole, al mwin, inte deus doets come on djheut (S. Fontaine).
Etimolodjeye: tîxhon "roggo" (minme sinse).
