Avitus
From Wikipedy
Marcus Maecilius Flavius Eparchius Avitus (likernoch 395 - 456) wie West-Romeinske keizer fan 9 july 455 oan't 17 oktober 456.
Avitus waard berne út in Gallo-Romeinske senatorenfamylje. Hy wie de skoanheit fan Sidonius Apollinaris en in lytsbern fan him wie de dichter en biskop Avitus fan Vienne.
[bewurkje seksje] Opkomst en ûndergong
Yn it Romeinske leger makke Avitus as militair opgong. Tiidens it regear fan keizer Petronius Maksimus waard hy ta Magister militum beneamd. Yn 456 doe't Avitus op in diplomatyke missy wie oan it hof fan kening Theodorik II fan de Fisigoaten, waard de Romeinske haadstêd Rome oanfalle troch de Fandalen ûnder lieding fan har kening Geiserik en 14 dei plonderje. De Romeinske keizer Maksimus kaam hjirtroch ta fal. Yn Toulouse trune Theodorik Avitus oan om't de keizerskroan foar him sels op ta easkje, en sadwaande barte dat ta oersteande fan de Gallo-Romeinse senatoren. Op 9 july 455, waard Avitus troch syn soldaten ta keizer útroppen en kaam hy yn september oan yn Rome.
Avitus trof fuortendaliks tariedings om't de striid oan ta bine tsjin de Fandalen, mar dizze oarloch rûn foar him teloarstellend. Yn 456 slette de Fandalen nammelik mei har float Rome ôf, sadat de foedselfoarsiening fan de stad gefaar rûn. Avitus dy't net populair wie by it folk, kaam hieltyd mear yn de problemen doe hy fanwege in takoart oan liquide middelen syn soldaten gjin soldij mear betelje koe. Op it lêst kaam it leger, laat troch Ricimer en Maiorianus, yn opstân en waard hy ta fal brocht. Avitus flocht nei Arles en skrabje der sa folle moglike troepen by ynoar wermei hy werom kearde nei Itaalje. Mar by Placentia waard hy ferslein en gevangen nommen. Syn libben bleau spare en hy waard ta biskop makke fan Placentia op 17 of 18 oktober 456; net hielendal seker fan syn libben, besike hy nei Galje ta flochten en stoar ûnderweis.
