Łuskiewnik różowy
Z Wikipedii
| Łuskiewnik różowy | |
 |
|
| Systematyka | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | Rosopsida |
| Rząd | jasnotowce |
| Rodzina | zarazowate |
| Rodzaj | łuskiewnik |
| Gatunek | łuskiewnik różowy |
| Nazwa systematyczna | |
| Lathraea squamaria | |
| L. | |
Łuskiewnik różowy (Lathraea squamaria L., Sp. Pl. ed. 1: 606, 1753) - bezzieleniowa bylina, wysokości do 25 cm, wg systematyki Reveala należąca do rodziny zarazowatych[1]. W innych systematykach gatunek ten zaliczany jest do rodziny trędownikowatych. W Polsce jest rośliną pospolitą.
[edytuj] Charakterystyka
- Pęd
- Podziemne rozgałęzione kłącze pokryte jest łuskowatymi liśćmi. Nad powierzchnię ziemi wyrasta jedynie krótkotrwały pęd kwiatonośny wysokości do 25 cm.
- Kwiaty
- Różowe, entomogamiczne, zebrane w gęstym, nierozgałęzionym, jednostronnym gronie wyrastającym nad powierzchnię ziemi. Kwitnie w kwietniu i maju.
- Liście
- Umieszczone w glebie są białawe i łuskowatego kształtu liście (stąd nazwa - łuskiewnik).
- Biotop
- Występuje w świeżych i wilgotnych lasach liściastych i zaroślach.
- Odżywianie
- Jest to podziemna roślina bezzieleniowa, nie zawiera chlorofilu, a więc nie może przeprowadzać procesu fotosyntezy. Roślina pasożytnicza, pasożytuje na korzeniach drzew i krzewów liściastych, głównie na leszczynie, topoli i olszy, rzadziej na buku. Z korzeni pobiera za pomocą ssawek substancje organiczne oraz wodę z solami mineralnymi. Nasiona, aby efektywnie wykiełkować muszą znajdować się w glebie mniej niż 1 cm od korzeni rośliny żywicielskiej.
