Śląsk Świętochłowice

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Śląsk Świętochłowice

Pełna nazwa

Miejski Klub Sportowy Śląsk Świętochłowice

Przydomek

Niebiescy, Skałka

Data założenia

1920

Stadion

Skałka

Liczba miejsc

26 000

Prezes

Andrzej Jasicki

Trener

Antoni Jojko

Liga

IV liga

2005/06

IV liga, 8 miejsce





Stroje podstawowe





Stroje dodatkowe

Śląsk Świętochłowice to śląski klub sportowy z Świętochłowic założony w 1920 r. Obecnie istnieją trzy sekcje: piłkarska, speedrowerowa, oraz żużlowa.

[edytuj] Sekcja piłkarska

[edytuj] Historia

Zebranie założycielskie- doszło do niego z inicjatywy Polskiego Komisariatu Plebiscytowego- odbyło się 20 lutego 1920 roku. W sali Pawlasa przy ulicy Wyzwolenia zebrało się 40 osób i tam wybrano pierwszego prezesa- Stefana Szafranka. Pierwszy swój mecz Śląsk Świętochłowice rozegrał 21 marca 1920 roku pokonując 2:1 Polonię Bytom. Zwycięzcy wystąpili w składzie: Jan Zejman, Walenty Szołtysek, Bronisław Kluba, Henryk Woźnica, Franciszek Hajduk, Józef Hajduk, Ryszard Nowak. Jerzy Nowrotek, Zygfryd Majer, Antoni Szmagoń i Rudolf Woźnica.

Już po ustanowieniu polskiej administracji szeregi Śląska zasilili gracze niemieckiego klubu SV 1913, w którym zrzeszeni byli jednak również Polacy. Ten klub "stając się coraz mniej popularnym stracił możliwość dalszej egzystencji"- tak opisuje klubowy kronikarz upadek starszego o siedem lat poprzednika Śląska. W początkowym okresie Śląsk miał ogromne problemy z boiskiem. Pierwsze mieściło się na terenie plant, naprzeciw ogrodu jordanowskiego. Nie bardzo nadawało się do rozgrywania poważnych meczów, bo piłka co rusz wpadała albo do przepływającej w pobliżu rzeki Rawy, albo na hałdę, albo wreszcie do ogrodu koncertowego niejakiego Malego. Przystąpiono, więc do budowy nowego boiska- przy Szybie Oskara, na terenie dzisiejszych ogródków działkowych. Nie grano jednak tam długo, bo z powodu szkód górniczych boisko trzeba było zamknąć. Wobec tego Śląsk zmuszony był rozgrywać mecze no boisku należącym do Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Polskiej przy kościele Piotra i Pawła w Świętochłowicach. Za wynajmowanie boiska płacono i to "dość dużo jak na ówczesne czasy"- to komentarz kronikarza.

Skoro już mowa o pieniądzach- pierwszy awans świętochłowiczan do ekstraklasy w 1928 roku przysporzył im wiele... finansowych kłopotów. Klub był przecież na własnym rozrachunku, tymczasem dochody z meczów starczały nawet na bilety powrotne dla gości i opłacenie sędziowskiej delegacji. A skąd brać pieniądze na wyjazdowe mecze ligowe do Warszawy, Lwowa, Torunia czy Poznania ? Ludzie związani z klubem świadomi byli jego sytuacji finansowej, toteż nikt nie robił tragedii, gdy po roku drużyna ze Świętochłowic spadła z ekstraklasy. Wróciła do niej w 1935 roku, ale wówczas sytuacja Śląska była już znacznie lepsza, niż w latach dwudziestych- w zarządzie znaleźli się ludzie mający spore wpływy w mieście; na jego czele stanął dyrektor Szpitala Miejskiego dr Antoni Wojcieszyn. To wtedy wybudowano kolejne klubowe boisko. Przetrwało ono do czasów powojennych, potem jednak zlokalizowany został tam wydział blach pokrewnych huty Florian. Wtedy również w drużynie pojawili się pierwsi piłkarze spoza Świętochłowic - Mieczysław Wysocki z Śmigłego Wilno, Hubert Smol z HKS Szopienice, Erwin Pogodzik z KS Radlin oraz Michalski z Rymera Niedobczyce. I wtedy też Śląsk zanotował najlepszy wynik w historii klubu- zakończył rozgrywki pierwszoligowe na piątym miejscu.

Następny rok przynosi szereg zaszczytów, z których najważniejszym wydaje się wyjazd Huberta Gada na igrzyska olimpijskie w Berlinie - był tam jedną z jaśniejszych postaci naszej drużyny. Trzy lata później w drużynie narodowej debiutowali dwaj dalsi piłkarze Śląska, Ewald Cebula i Henryk Kulawik. Co ciekawe, świętochłowiczanie nie grali już wtedy w ekstraklasie, bowiem spadli z niej w 1936 roku. Trzy lata później mieli jednak doskonałą drużynę, silną, przecież ligę śląską wygrali bez wysiłku. Kronikarz zapisał: "Skrystalizował się skład drużyny, która jak nigdy dotąd był mało zmieniany, tak że zgranie poszczególnych formacji między sobą było doskonałe. Odmładzanie drużyny odbywał się w sposób stopniowy, zawodnicy znali się zatem i wiedzieli, na co ich stać". Latem 1939 roku Śląsk przewodził w finałowej grupie czterech drużyn walczących o dwie premie w ekstraklasie, ale rozgrywki przerwała wojna.

W Świętochłowicach Niemcy stworzyli własny klub- TuS Schwientochlowitz, w którym grali prawie wszyscy piłkarze przedwojennego Śląska, a na dodatek doskonały bramkarz Ruchu Chorzów, Walter Brom. Stopniowo piłkarzy zaczęło jednak ubywać - trafiali do niemieckiego wojska. Najlepszego z nich Ewalda Cebulę wojenne losy rzuciły do Włoch- występował tam w klubie Anconanitana, a propozycję gry złożyło mu nawet słynne Lazio. Nie skorzystał, wrócił do Polski. Najpierw grał w Śląsku, a potem w chorzowskim Ruchu.

Śląsk reaktywowano po wojnie - ale mimo ambicji i poświęcenia działaczy, klub nie zdołał już nawiązać do przedwojennych tradycji.

[edytuj] Kadra

Bramkarze	Obrońcy	Pomocnicy	Napastnicy
Adam Goldau Grzegorz Rybczyński Bartosz Szarzyński	Damian Hampel Marcin Jaskuła Sylwester Kryger Szymon Płaza Krzysztof Szwedo Grzegorz Wagner Michał Zioło	Marcin Fruehmark Mariusz Jojko Artur Karpowicz Artur Nawrat Dariusz Rzeźniczek Sebastian Raba Grzegorz Watola Tomasz Włodarczyk	Dominik Grajkowski Krzysztof Jojko Mariusz Lelek Daniel Tukaj Marcin Wolny

[edytuj] Sukcesy

5. miejsce w I lidze - 1935

[edytuj] Znani piłkarze

Piłkarska IV liga polska I grupa śląska 2006/2007

Gazobudowa Zabrze • GKS 71 Tychy • Górnik Wesoła • KS Częstochowa • ŁTS Łabędy • Milenium Wojkowice • MK Katowice • MKS Myszków • Ruch Radzionków • Sarmacja Będzin • Slavia Ruda Śląska • Sparta Lubliniec • Śląsk Świętochłowice • Victoria Częstochowa • Zieloni Żarki • Źródło Kromołów

[edytuj] Sekcja żużlowa

Śląsk Świętochłowice
Rok założenia	1951
Barwy	niebiesko-białe
Adres	ul. Bytomska 40
Stadion
Nazwa	"Skałka"
Pojemność	26 000
Długość toru	373 m
Rekord toru	67,28 s Hans Nielsen 24 sierpnia 1996
[ Strona internetowa klubu]

[edytuj] Historia

W 1951 roku miłośnik sportu motorowego, czynny wówczas już zawodnik– Robert Nawrocki, startujący w żużlowej drużynie Rybnika, a później Gwardii Katowice doszedł postanowił spopularyzować żużel w rodzinnych Świętochłowicach. Swym zapałem potrafił sobie zjednać przychylność i pomoc miejskich władz oraz otoczyć się gronem młodych zapaleńców, którzy wprawdzie o żużlu nie mieli wówczas zbyt dużego pojęcia, ale byli gotowi poświęcić całkowicie swój wolny czas temu nowemu sportowi.

Początki były jednak bardzo trudne. Do zbudowania toru musiał wystarczyć zapał ludzi i fachowe kierownictwo pioniera– Roberta Nawrockiego. W ten sposób powstał tor żużlowy wybudowany w czynie społecznym na Święto Odrodzenia. Został on oddany do użytku 22 lipca 1951 roku. Gorzej było ze sprzętem, a zwłaszcza maszynami. Początkowo świętochłowiczanie mieli do dyspozycji tylko dwa przystosowane do wyścigów na torze motocykle: NSU i Rudge AJS, a zawodników było czterech – Nawrocki, Makuła, Staneczko i Klima.

Śląsk Świętochłowice

Mimo jednak wszystko, wbrew wszelkim przeszkodom i trudnościom entuzjazm i zapał garstki ofiarnych zawodników, działaczy i sympatyków pozwolił pokonać jedną przeszkodę po drugiej. Wkrótce więc w Świętochłowicach powstała prawdziwa drużyna, która już w 1952 roku występowała w lidze. Do drużyny bowiem doszli tacy zawodnicy jak: Haduła, Fietko i Iżewski z Rzeszowa, później dołączyli znani wówczas Wiśniewski, Kaiser i Rurarz. Wtedy już zmagania na czarnym torze oglądało regularnie kilka tysięcy kibiców. Żużlowcy Śląska czterokrotnie wywalczyli mistrzostwo wśród drugoligowców, a wicemistrzostwo Polski w ekstraklasie w 1969 roku było największym sukcesem klubu.

Zawodnicy Śląska znacznie więcej sukcesów zanotowali jednak w rywalizacji indywidualnej. Paweł Waloszek w roku 1970 we Wrocławiu wywalczył tytuł indywidualnego wicemistrza świata za Ivanem Maugerem, kilkakrotnie z drużyną zdobył tytuł mistrza świata i Europy. Niewiele mniej osiągnięć zanotował też Jan Mucha, wielokrotny reprezentant kraju, zdobywca Złotego Kasku i wielu innych trofeów krajowych i zagranicznych. Oprócz Waloszka i Muchy, należy w tym miejscu jeszcze wymienić kilku innych znaczących dla świętochłowickiego żużla zawodników. Jerzy Kochman był niekwestionowanym liderem Śląska w latach 80-tych, choć jego kariera potoczyłaby się może inaczej gdyby nie pozasportowe perypetie wielokrotnego finalisty mistrzostw Polski. Także Krzysztof Zarzecki zasługuje tutaj na wzmiankę, bowiem to on był trzecim z filarów świętochłowickiego zespołu w latach 80-tych, obok wspomnianych Waloszka i Kochmana.

Były to jednak już jedne z ostatnich tłustych lat Śląska, bowiem począwszy od lat 90. żużel w tym mieście coraz bardziej tracił na jakości, aż w 1996 roku zdecydowano o rocznym zamknięciu sekcji motorowej. Po dwunastu miesiącach powołano do życia Towarzystwo Żużlowe Śląsk, które niebawem przemianowano z przyczyn finansowych na Stowarzyszenie Żużlowe Śląsk. Ostatnie lata sportu żużlowego w Świętochłowicach przypominają raczej walkę o utrzymanie go przy życiu niż o ligowe punkty. Jednym z bardziej znanych zawodników występujących w ostatnich latach w Śląsku był Zenon Kasprzak – były indywidualny mistrz Polski i finalista mistrzostw świata. Rok 2002 był ostatnim jeśli chodzi o ligowe zmagania na "Skałce".

[edytuj] Osiągnięcia drużyny

ROZGRYWKI	Złote medale		Srebrne medale		Brązowe medale
ROZGRYWKI	Suma	Lata	Suma	Lata	Suma	Lata
Drużynowe MP			3	1969, 1970, 1973	1	1972
Młodzieżowe Drużynowe MP
MP Par Klubowych			2	1973, 1983
Młodzieżowe MP Par Klubowych
Indywidualne MP			2	1969, 1972	1	1975
Młodzieżowe Indywidualne MP
Łączny dorobek medalowy: 9 (wraz z osiągnięciami poprzedników)	złotych: 0		srebrnych: 7		brązowych: 2