90377 Sedna

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

**(90377) Sedna**
Sedna na zdjęciach z 2003 roku (moment odkrycia 14 listopada), źródło: NASA/JPL-Caltech
Odkrycie
Odkrywca	M. Brown, C. Trujillo, D. Rabinowitz
Data odkrycia	14 listopada 2003
Nr kolejny planetoidy	90377
Charakterystyka orbity (J2000)
Występowanie planetoidy	TNO, obiekt z wewnętrznego rejonu obłoku Oorta
Średnia odległość od Słońca	525,606 AU
Mimośród	0,855
Peryhelium	76,156 AU
Aphelium	975,056 AU
Okres obiegu wokół Słońca	12050,32 roku
Średnia prędkość orbitalna	1,04 km/s
Nachylenie orbity względem ekliptyki	11,934°
Charakterystyka fizyczna
Średnica	1180-1800 km
Masa	1,7-6,1×10²¹ kg
Średnia gęstość	2,0 (?) g/cm³
Okres obrotu wokół własnej osi	ok. 10 h (?)
Albedo	> 0,2 (?)
Jasność absolutna	1,6 ^m
Typ spektralny
Średnia temperatura na powierzchni	ok. 33 K
Satelity naturalne	brak danych

90377 Sedna to planetoida transneptunowa, poruszająca się po bardzo wydłużonej orbicie.

[edytuj] Odkrycie

Planetoida ta została odkryta 14 listopada 2003 przez Mike'a Browna, Chada Trujillo oraz Davida Rabinowitza 14 listopada 2003 roku za pomocą 120-centymetrowego teleskopu Samuel Oschin znajdującego się w Obserwatorium Palomarskim niedaleko San Diego. Planetoida ta obserwowana była również przez teleskop Hubble'a.

Otrzymała ona najpierw oznaczenie prowizoryczne 2003 VB₁₂.

Obiekt nazwany na cześć bóstwa oceanu według wierzeń Inuitów — ludów północy (zamieszkujących od Grenlandii po Czukotkę w Rosji).

[edytuj] Orbita

Rysunki przedstawiające lokalizację Sedny względem innych obiektów astronomicznych. Image courtesy of NASA / JPL-Caltech / R. Hurt

Orbita 90377 Sedny nachylona jest do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 11,93°. Na jeden obieg wokół Słońca ciało to potrzebuje aż 12050,32 roku, krążąc w średniej odległości 525,60 j.a. od naszej Dziennej Gwiazdy. Średnia prędkość orbitalna tej asteroidy to ok. 1,04 km/h. Okrąża ona Słońce mocno wydłużonej eliptycznej orbicie o mimośrodzie 0,855.

W momencie odkrycia znajdowała się w odległości 90 j.a. i - tym samym - okazała się najdalszym obserwowanym obiektem w Układzie Słonecznym. Obecnie Sedna zbliża się do Słońca i w 2075 roku osiągnie peryhelium, znajdując się wtedy w odległości 76 j.a. od naszej Dziennej Gwiazdy (ponad dwa razy dalej niż Pluton). Następnie przez ok. 5600 lat będzie się oddalać, aż osiągnie aphelium w odległość 975 j.a. od Słońca (aż 20 razy dalej niż Pluton).

[edytuj] Właściwości fizyczne

Sedna ma średnicę szacowaną na 1.180–1.800 km. Jej albedo wynosi ok. 0,2, a jasność absolutna to 1,6^m. Sedna jest prawdopodobnie zimną planetoidą o wielkości ²/₃ Plutona. Temperaturę jej powierzchni oszacowano na około -240 °C (33 K).

Sedna jest najprawdopodobniej pierwszą poszlaką potwierdzającą istnienie Obłoku Oorta, który jest daleką przechowalnią małych, lodowych ciał, wędrujących niekiedy w pobliże Słońca i Ziemi. Jest to drugi po Marsie najczerwieńszy obiekt w naszym Systemie. Sedna jest jednym z niewielu tak dużych obiektów, odkrytych od 1930 roku, kiedy to po raz pierwszy zaobserwowano Plutona.

Sedna może być także – według definicji IAU – planetą karłowatą.