Bardo (województwo dolnośląskie)
Z Wikipedii
Współrzędne: 50°31' N 016°44' E
| Bardo | |||
|
|||
| Województwo | dolnośląskie | ||
| Powiat | ząbkowicki | ||
| Gmina - rodzaj |
Bardo miejsko-wiejska |
||
| Założono | X wiek | ||
| Prawa miejskie | od początku XIV wieku | ||
| Burmistrz | Krzysztof Żegański | ||
| Powierzchnia | 4,71 km² | ||
| Położenie | 50° 31' N 16° 44' E |
||
| Liczba mieszkańców (2004) - liczba ludności - gęstość |
2860 607,2 os./km² |
||
| Strefa numeracyjna (do 2005) |
74 | ||
| Kod pocztowy | 57-256 | ||
| Tablice rejestracyjne | DZA | ||
|
Położenie na mapie Polski
  Bardo
|
|||
| TERC10 (TERYT) |
5020124014 | ||
| Miasta partnerskie | Tarnowo Podgórne | ||
|
Urząd miejski3
Rynek 257-256 Bardo tel. 74 817-14-79; faks 74 817-14-24 |
|||
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|||
| Strona internetowa miasta | |||
Bardo (do 1945 niem. Wartha) – miasto w woj. dolnośląskim, w powiecie ząbkowickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Bardo, nad Nysą Kłodzką. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. wałbrzyskiego.
Według danych z 31 grudnia 2004, miasto miało 2860 mieszkańców.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Założone w X w. jako gród obronny. O polskości tego terenu świadczy fakt, że kasztelanami bardzkimi byli wyłącznie rycerze polscy, a okoliczne miejscowości w większości już istniały i były zamieszkane przez ludność słowiańską. Na terenie grodu istniała już wówczas kaplica, wymieniona po raz pierwszy w 1189 r. jako należąca do joannitów. Około 1290 r. Bardo straciło ostatecznie swoje znaczenie strategiczne i przestało być kasztelanią. Teren grodu w 1299 r. kupili cystersi i od tego momentu do 1810 r. byli właścicielami miejscowości.
Jak podają miejscowe przekazy i legendy, już ok. 1200 r. szerzył się tutaj kult maryjny, związany z cudowną figurką Matki Boskiej, która jest po dziś dzień największym skarbem Barda. Czyim jest dziełem i kiedy znalazła się w Bardzie, nie wiadomo. Wiadomym jest, że już od połowy XIV w. Bardo rozwijało się dzięki swojemu położeniu i coraz częściej przyjeżdżającym tutaj pątnikom. Prawa miejskie od początku XIV w. W 1874 r. wybudowano linię kolejową Wrocław – Kłodzko. Zniszczenia II wojny światowej spowodowały utratę praw miejskich. Bardo uzyskało status osiedla w 1954 r. Ponownie miasto od 1969. Obecne Bardo jest niewielkim letniskiem, specjalizującym się w koloniach dziecięcych oraz ważnym ośrodkiem turystyki. Zlokalizowany jest też tu drobny przemysł papierniczy i meblarski.
[edytuj] Zabytki
- kościółNawiedzenia NMP z XV w.; przebudowany XVII i XVIII w., teraz barokowa bazylika - (sanktuarium maryjne)
- Kamienny most z XV w.
- Kaplice różańcowe położone na wzgórzu nad miastem
[edytuj] Transport
Przez miasto przebiega droga krajowa nr 8 Kudowa-Zdrój – Kuźnica Białostocka i linia kolejowa Kłodzko – Kamieniec Ząbkowicki.
