Bitwa nad Kagułem
Z Wikipedii
| V wojna rosyjsko-turecka |
|---|
| Nauplia – Czesma – Larga – Kaguł – Patras – Kozłudża – Kercz |
Bitwa nad Kagułem miała miejsce 1 sierpnia 1770 podczas wojny rosyjsko-tureckiej 1768-1774.
Bitwa nad rzeką Kaguł była najważniejszą bitwą w tej wojnie i jedną z największych bitew XVIII wieku. Rosyjski wódz Piotr Rumiancew odniósł znakomite zwycięstwo nad znacznie silniejszą liczebnie armią turecką.
Armia turecka dowodzona przez wielkiego wezyra Halil-beja (50000 piechoty, 100000 jazdy, 180 dział) zajmowała mocną pozycję na wschodnim brzegu rzeki Kaguł. Ponadto w odległości 20 km stali Tatarzy. Wódz turecki zamierzał zaatakować armię rosyjską Rumiancewa (17000 piechoty, 5000 jazdy, 118 dział), mając nadzieję na łatwe zwycięstwo nad znacznie mniej licznym przeciwnikiem. Rumiancew jednak ubiegł Turków i w nocy na 1 sierpnia ruszył w stronę ich pozycji. Armię swą uszykował w potężne czworoboki piechoty, między którymi znajdowała się jazda. Wódz turecki widząc zbliżających się Rosjan około 5 rano rzucił do natarcia swą jazdę. Po trzech godzinach walk jazda turecka została odparta, głównie za sprawą ognia dział i piechoty. Doszło do wymiany ognia artyleryjskiego, po którym Rosjanie ruszyli do natarcia na obóz turecki. Turcy po odparciu Rosjan wykonali kontruderzenie, wdzierając się w rosyjski czworobok prawego skrzydła. Trudną sytuację uratowała szarża jazdy rosyjskiej. Janczarzy zostali odrzuceni z powrotem do własnego obozu. Rosjanie natychmiast ruszyli do generalnego natarcia, przełamując turecką obronę. Armia turecka rzuciła się do ucieczki. Turcy stracili około 20000 zabitych i rannych oraz 140 dział, Rosjanie natomiast 1500 zabitych i rannych. Dnia 3 sierpnia Rumiancew dopadł uciekających Turków na przeprawie przez Dunaj, zadając im dalsze poważne straty.
Na skutek zwycięstwa nad Kagułem Rosjanie opanowali wszystkie pobliskie fortece - Izmaił, Kilię, Białogród, Braiłę, Isacceę oraz Bendery. Później zdobyli Jassy i Bukareszt.
Dla upamiętnienia tego znakomitego zwycięstwa Katarzyna II rozkazała zbudować w Carskim Siole obelisk. Król Prus Fryderyk II wysłał list gratulacyjny, w którym porównał rosyjskie zwycięstwo do czynów starożytnych Rzymian.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Literatura
- Mała Encyklopedia Wojskowa, 1967, Wydanie I
