Bluszczyk kurdybanek
Z Wikipedii
| Bluszczyk kurdybanek | |
 |
|
| Systematyka | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | Rosopsida |
| Rząd | jasnotowce |
| Rodzina | jasnotowate |
| Rodzaj | bluszczyk |
| Gatunek | bluszczyk kurdybanek |
| Nazwa systematyczna | |
| Glechoma hederacea L. | |
| Synonimy | |
| Nepeta glechoma (Benth.) Nepeta hederacea (L.)Trevir. |
|
Bluszczyk kurdybanek, bluszczyk ziemny, kurdybanek, obłożnik (Glechoma hederacea L.) - gatunek byliny należący do rodziny jasnotowatych. Występuje w całej Europie, w umiarkowanych strefach Azji, na Syberii, zadomowiony także w Ameryce Północnej gdzie jest gatunkiem zawleczonym. Pospolity na całym obszarze Polski.
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka
- Pokrój
- Roślina wysokości 10-20 cm, z długimi pełzającymi rozłogami, łatwo zakorzeniającymi się.
- Łodyga
- Podnosząca się, sporadycznie owłosiona lub naga, rozgałęziona, kanciasta i miękka, z długimi (do 1 m) ulistnionymi rozłogami.
- Liście
- Zimotrwałe, naprzeciwległe, długości 1-3 cm, sercowato okrągławe lub nerkowate, z karbowanym brzegiem. Na spodniej stronie blaszki często fioletowoczerwone.
- Kwiaty
- Osadzone po 2-4 w kątach liści, krótkoszypułkowe. Kielich rurkowaty, niewyraźnie dwuwargowy, korona niebieskofioletowa do czerwonawej, sporadycznie biała, z włoskami w gardzieli. Górna warga dwuklapowa, dolna trzyklapowa. Posiada dwa rodzaje kwiatów - obok kwiatów obupłciowych występują kwiaty żeńskie z prątniczkami.[1] Zakwita w drugim roku życia, kwitnie od kwietnia do czerwca, zapylany jest przez owady.
- Owoce
- Rozłupnia rozpadająca się na 4 rozłupki rozsiewane przez mrówki.
- Biotop, wymagania
- W środkowej Europie występuje od niżu po regiel dolny, w klimacie suboceanicznym. Preferuje gleby zasobne w składniki mineralne, szczególnie azot. Rośnie w zaroślach, przydrożach, na łąkach i skrajach pól. W uprawach rolnych, szczególnie w ogrodach jest pospolitym chwastem. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla O. Glechometalia.[2]
[edytuj] Zastosowanie
- Roślina lecznicza
- Surowiec zielarski - ziele bluszczyku (Herba Hederae terrestris syn. Herba Glechomae).
- Skład chemiczny - ziele zawiera śladowe ilości olejku eterycznego, do 7% garbników, choinę, substancję goryczkową - glechominę, saponinę, żywice, sole mineralne.
- Działanie - ziele stosowane przeciw zatruciu ołowiem, w medycynie ludowej w postaci naparu stosowany przy przewlekłych nieżytach dróg oddechowych, astmie, przeciw bólom żołądka, przy schorzeniach pęcherza i kamicy nerkowej. Zewnętrznie używany do przemywania ran i w chorobach skóry, ze względu na delikatne działanie ściągające, przeciwzapalne i przeciwbakteryjne.
- Roślina przyprawowa - stosowany jako przyprawa.
- Roślina miododajna - miód z bluszczyku jest jasnożółty.
- Roślina ozdobna - stosowana jako uzupełnienie kompozycji roślinnych oraz roślina okrywowa w zacienionych miejscach.
[edytuj] Odmiany
- 'Variegata' - odmiana o bardzo długich pędach i zielonych liściach z charakterystycznymi jasnymi brzegami, które stanowią największą ozdobę tej odmiany. Polecana do kompozycji z innymi roślinami.
[edytuj] Przypisy
- ↑ Traczyk, Tadeusz. Rośliny lasu liściastego. Warszawa : PZWS, 1959.
- ↑ Matuszkiewicz Władysław. Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa, 2006. ISBN 8301144394.
