Bolesław Januszowic
Z Wikipedii
Bolesław Januszowic (Mazowiecki) (ur. w 1385 lub 1386 r., zm. 1428 r.).
Bolesław był drugim pod względem starszeństwa synem księcia czerskiego Janusza I i księżniczki litewskiej Danuty Anny.
Książę był od najmłodszych lat przygotowywany do objęcia rządów na Mazowszu. W 1409 r. został postawiony przez ojca na czele wyprawy odwetowej przeciwko Krzyżakom zakończonej zdobyciem i spaleniem Działdowa. Dwa lata później książę uczestniczył jako wysłannik książąt mazowieckim przy akcie podpisywania pokoju toruńskiego.
W 1412 r. Bolesław znalazł się w Krakowie na dworze Władysława Jagiełły, skąd wziął udział m.in. w podróży króla do nadgranicznej Lubowli gdzie doszło do spotkania z cesarzem Zygmuntem Luksemburczykiem.
W 1414 r. książę uczestniczył w kolejnej wojnie z Krzyżakami, tym razem osobiście koordynując całość działań oddziałów mazowieckich. Po 1422 r., w związku ze śmiercią starszego brata Janusza Młodszego Bolesław przejął część rządów w księstwie czerskim, sprawując m.in. sądy nad poddanymi.
Bolesław Januszowic zmarł niespodziewanie w 1428 r. jeszcze za życia ojca, nie doczekawszy się samodzielnych rządów. Był żonaty z córką namiestnika kijowskiego Iwana Holszańskiego – Anną, z którą to dochował się dwóch synów – zmarłego młodo Konrada (ur. 1413, zm. 21 lipca 1427 r.) i późniejszego dziedzica Mazowsza Bolesława IV, oraz córkę Eufemię (ur. ok. 1419, zm. zapewne 1436 r. wydaną za kandydata do tronu litewskiego Michajłuszkę).
