Brukit
Z Wikipedii
Brukit = brookit - minerał z gromady tlenków. Jest minerałem bardzo rzadkim.
Nazwa pochodzi od nazwiska angielskiego mineraloga i krystalografa J.H. Brooke.
[edytuj] Właściwości:
- Symbol chemiczny - TiO2 – dwutlenek tytanu
- Układ krystalograficzny - rombowy
- Barwa - żółtobrunatny, czerwonobrunatny do czarnego, rzadko niebieskawy
- Rysa - biała do szarej, niekiedy żółtawa
- Połysk - diamentowy do metalicznego
- Twardość w skali Mohsa - 5,5-6,0
- Gęstość - 4,14 g/cm3
- Łupliwość - niewyraźna
- Przełam – niewyraźny, muszlowy
Tworzy kryształy cienkotabliczkowe i słupkowe. Występuje w postaci pięknych tabliczkowych kryształów, na ścianach których widać wyraźne prążkowanie. Często przyjmuje postać pseudoheksagonalną (podwójnej pseudoheksagonalnej piramidy). Jest jedną z trzech odmian poliformicznych dwutlenku tytanu – pozostałe odmiany to: rutyl i anataz. Jest kruchy, przezroczysty, wykazuje silny pleochroizm o barwach od żółto- , przez czerwoną-, do złocistobrunatnej.
[edytuj] Występowanie
Jest składnikiem skał krystalicznych – magmowych, metamorficznych i żył hydrotermalnych. Powstaje też jako produkt rozkładu innych minerałów zawierających tytan. Niekiedy tworzy koncentracje w skałach okruchowych: piaskach i żwirach.
Miejsca występowania: Brazylia, Wielka Brytania, Szwajcaria - Gryzonia, Amsteg, St.Gotthard, Rosja - na Uralu, USA - Arkansas, Austria – Tyrol.
W Polsce – znajdowany jest w Sudetach (w okolicach Jeleniej Góry i Kowar). .
[edytuj] Zastosowanie
- ma znaczenie naukowe i kolekcjonerskie
- okazjonalnie stosowany w jubilerstwie. Przezroczyste brukity są bardzo rzadkie i najbardziej poszukiwane.
- W niektórych złożach minerał występuje w ilościach opłacalnych do eksploatacji i wówczas jest używany do pozyskiwania tytanu.
Zobacz też: minerał, kamień szlachetny, kamień ozdobny
- Galeria: [1]
