Dubiecko

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Współrzędne: 49°49'32" N 022°23'24" E

Dubiecko

Herb Dubiecka

49° 49' 32'' N
22° 23' 24'' E

Liczba
mieszkańców (2006)
• liczba ludności

820

Strefa numeracyjna
(do 2005)

Kod pocztowy

37-750

Tablice rejestracyjne

RPR

Położenie na mapie Polski

Dubiecko

Cerkiew grekokatolicka z I poł. XX w.

Dubiecko – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, w gminie Dubiecko, nad rzeką San, na Pogórzu Dynowskim; siedziba gminy Dubiecko.

W okresie I Rzeczypospolitej miasto administracyjnie należące do ziemi sanockiej w województwie ruskim. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.

[edytuj] Historia

Miejscowość prawa miejskie otrzymała 24 sierpnia 1407 przywilejem króla Władysława II Jagiełły dzięki staraniom Piotra Kmity, wojewody sandomierskiego, który przeniósł i lokował miasto z pobliskiej Ruskiej Wsi. Piotr Kmita w roku 1407 funduje i uposaża w Dubiecku pierwsza parafię i kościół pw. św. Mikołaja, Stanisława i Marcina. Kościół ten oraz następne uposaża jego syn Mikołaj Kmita a po nim w roku 1447 Dobiesław Kmita wojewoda lubelski, wnuk Piotra. Pod koniec XV wieku w Dubiecku funkcjonują poza kościołem parafialnym, kościół szpital oraz collegium kapłańskie mansjonarzy. W roku 1551 właściciel Dubiecka Stanisław Mateusz Stadnicki z Niedźwiedzia kasuje dobra katolików a kościół zamienia na zbór kalwiński. Pierwszym kaznodzieją zostaje mianowany przez Stadnickiego Albert z Iłży, apostata. Stanisław Stadnicki dba o rozwój nowego kościoła.

kościół parafialny

cerkiew, obecnie użytkowana jako galeria

Dzięki jego protekcji w Dubiecku powstają liczne szkoły dla młodzieży uczące zasad reformacji. Organizacją szkół zajmuje się w tym czasie przybyły z Krakowa Franciszek Stankar. Okres reformacji przetrwał w Dubiecku do roku 1588, kiedy to syn Stanisława Andrzej Stadnicki zwraca dobra kościelne katolikom. Do roku 1624 funkcjonuje jeszcze w Dubiecku drukarnia kalwińska prowadzona przez Jana Szeligę. W roku 1588 Dubiecko przechodzi również w posiadanie rodu Krasickich z Siecina. Przez pewien czas proboszczem miejscowej parafii oraz przełożonym szpitala jest ks. Andrzej Bobola. W roku 1626 Grzegorz Krasicki przebudowując zamek burzy istniejący kościół a następnie funduje nową świątynię pw. Podwyższenia Krzyża Św. na przedmieściach Dubiecka. Na początku XVIII wieku w jego miejscu powstanie nowy murowany kośćiół, którego konsekracji w roku 1755 dokona biskup przemyski Wacław Hieronim Sierakowski pw. św. Apostołów Szymona i Judy. Kościół ten powstał dzięki fundacji Anny ze Starzechowskich Krasickiej, której portret znajduje się w świątyni do dnia dzisiejszego. Po Krasickich zamek w Dubiecku przeszedł prawem spadku na hrabiów Konarskich. W roku 1880 miasto zamieszkiwało 690 katolików, 700 wyznawców judaizmu oraz 114 unitów. Większość mieszkańców trudniła się pod koniec XIX wieku bednarstwem oraz szewstwem. Prawa miejskie miejscowość utraciła w roku 1934. Od roku 2006 zamek hrabiów Konarskich oraz park dworski jest własnością prywatną.