Ford FT-B

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Ford FT-B (Ford Tf-c, model 1920) – samochód pancerny konstrukcji polskiej z okresu międzywojennego (pierwsza tego typu polska konstrukcja).

[edytuj] Historia

Latem 1920 roku sytuacja Wojska Polskiego na froncie wojny polsko-bolszewickiej była bardzo trudna. Jednym z problemów był drastyczny brak pojazdów pancernych i niemożność ich zakupu za granicą. W tej sytuacji inż. Tadeusz Tański, cywilny pracownik Sekcji Samochodowej Ministerstwa Spraw Wojskowych, z własnej inicjatywy opracował projekt budowy samochodu pancernego na podwoziu bardzo popularnego w tym czasie samochodu osobowego Ford Model T. Podwozie zostało zmodyfikowane – wzmocniono tylny most i drążki kierownicze, pochylono bardziej kierownicę, zmieniono położenie zbiornika paliwa, wydłużono korbę rozruchową silnika, zmieniono deskę rozdzielczą. W ciągu dwóch tygodni prototyp był gotów do trwających kilka dni prób. Wypadły one pomyślnie. Rozpoczęto produkcję. Zbudowano ogółem 16 lub 17 samochodów.

[edytuj] Służba

Początkowo planowano sformować jeden większy, samodzielny oddział złożony z samochodów Ford FT-B. Sytuacja wojenna (trwająca bitwa warszawska) spowodowała, że poszczególne pojazdy były, zaraz po zbudowaniu, wysyłane na front. Były tam używane w składzie różnych oddziałów. Dopiero w późniejszym okresie zrealizowano początkowy plan. Sormowano m.in. 1 kolumnę lekkich samochodów pancernych. Po wojnie w uzbrojeniu wojska pozostało 12 samochodów tego typu. Początkowo większość służyła w 3 dywizjonie samochodów pancernych w Warszawie. W 1926 roku zostały rozdzielone do nowo sformowanych szwadronów samochodów pancernych.

W latach 1927-1928 były stopniowo wycofywane. W 1931 w wykazach figurował już tylko jeden samochód.

[edytuj] Dane taktyczno-techniczne

Wymiary
- Długość: 3,25 m
- Szerokość: 1,55 m
- Wysokość: 1,73 m
- Rozstaw osi: 2,52 m
- Prześwit: 0,23 m
Prędkość maksymalna: 50 km/h
Zasięg: do 250 km
Promień skrętu: 4,1 m
Uzbrojenie: 1 lekki karabin maszynowy Maxim wz.08/15 lub wz.05/S kal. 7.92 mm , z 1250 nabojami, 25 granatów ręcznych.
Pancerz grubości: 8mm (pionowe płyty) i 3mm (górne płyty), dno było nieopancerzone (drewniane).
Silnik: Ford, 22,5 KM, 2900 cm³?, 4-cylindrowy, 4-suwowy, dolnozaworowy, chłodzony wodą.
Podwozie – pochodzące z samochodu osobowego Ford T, zmodyfikowane i wzmocnione w Polsce.
- Rama prostokątna
- Osie sztywne
- Zawieszenie na piórowych resorach poprzecznych półeliptycznych. Resory i tylny most wzmocnione w Polsce.
- Skrzynia biegów: planetarna z dwoma przełożeniami do przodu i jednym wstecz. Napędzana tylna oś.
- Hamulce bębnowe na koła tylne.
- Koła drewniane, rozmiar opon 30x3.5", prawdopodobnie wypełnione porowatą masą antyprzestrzelinową ("gusmatyki").
Nadwozie miało otwierane do tyłu włazy po obu burtach. Chłodnica była chroniona przez pancerne drzwiczki. Koło zapasowe przewożono wewnątrz, przy tylnej ścianie.
Wieża: pięciokątna, zwężająca się z przodu, z małym włazem na dachu.