Greyhound

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Ten artykuł dotyczy rasy psa. Zobacz też: M8 Greyhound - transporter opancerzony.

Greyhound
Grayhound
Inne nazwy	English Greyhound, chart angielski
Kraj patronacki	Anglia
Wymiary
Wysokość	70 - 76 cm (u psa), 65 - 71 cm (u suki)
Waga	23 - 36 kg
Klasyfikacja
FCI	Grupa X, Sekcja 3, nr wzorca 158
AKC	Hound
ANKC	Grupa 4 (Hounds)
CKC	Grupa 2 - Hounds
KC(UK)	Hound
NZKC	Hounds
UKC	Grupa 3 - Sighthounds and Pariah Dog
Wzorce rasy
FCI • AKC • ANKC • CKC KC(UK) • NZKC • UKC
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Greyhound - jedna z ras psów, należąca do grupy chartów, zaklasyfikowana do sekcji chartów krótkowłosych. Ostatnie zmiany we wzorcu pochodzą z dnia 24-06-1987. Greyhound nie podlega próbom pracy (do uzyskania praw hodowlanych lub championatu międzynarodowego nie są wymagane wyniki konkursów lub zawodów).

[edytuj] Krótki rys historyczny

Greyhoundy są jedną z najstarszych ras psów. W starożytnym Egipcie były mumifikowane i chowane razem ze swymi właścicielami, grobowce często dekorowane były statuetkami greyhoundów. W dziełach starożytnego Egiptu spotykamy hieroglif psa, bardzo przypominającego obecne greyhoundy, saluki i sloughi. Aleksander Wielki posiadał greyhounda o imieniu Peritas. O greyhoundzie wspomina: Stary Testament (Księga Przysłów 30:29-31), Homer w (Odysei - gdzie jedynym, który rozpoznał Odyseusza po jego powrocie był jego greyhound Argus), Chaucer w (Opowieściach kanterberyjskich) i Szekspir w (Wesołych kumoszkach z Windsoru). Greccy i rzymscy bogowie często byli uwieczniani z greyhoundami u boku. Podobnie jak sloughi i saluki pochodzi prawdopodobnie od egipskiej rasy psa tesem - charta, którego wizerunki widnieją na grobowcach faraonow. Do Europy został sprowadzony przez Rzymian, a następnie z Fenicjanami przywędrował do Anglii. Od tysięcy lat greyhoundy hodowano do polowań, podczas których miały za zadanie doścignąć zdobycz. Nie dążono do stworzenia samotnych myśliwych, greyhoundy miały współpracować z innymi psami. Przejście z myślistwa na tor wyścigowy utrzymało tę cechę ich osobowości. Greyhoundy przez długi czas kojarzono ze szlachtą. Od XI do XIV wieku, angielskie prawo zabraniało "ludziom z plebsu" posiadania greyhoundów pod karą śmierci. Jest wiele sprzecznych teorii na temat pochodzenia nazwy "greyhound". Jeden z autorów sugeruje, że oryginalnie typowy greyhound był szary (ang. grey - stąd greyhound). Inny mówi, że nazwa wywodzi się ze staroangielskiego "grei", oznaczającego "pies" i "hudr", znaczącego "myśliwy". Inna teoria głosi, że termin zaczerpnięto od słowa "gre" lub "gradus", oznaczającego "najlepszego z psów".

[edytuj] Użytkowość

Współcześnie wykorzystywany jest greyhound jako pies wyścigowy lub do towarzystwa.

[edytuj] Temperament

Greyhoundy mają spokojne i delikatne usposobienie. Są psami bardzo związanymi ze stadem i szybko akceptują ludzi jako członków swojego "stada". Wykazują dużo cierpliwości w kontaktach z domownikami. Jeśli pozwolić wszystkim greyhoundom polować i biegać razem z innymi psami, prawie wyeliminowano by z rasy agresję w stosunku do ludzi i innych psów. Wiele osobników zachowuje skłonności do pogoni za zwierzyną (co czyni je znakomitymi psami wyścigowymi) i czasem nie nadaje się do domów, gdzie są inne, małe zwierzęta, takie jak koty, czy króliki. Ich wrażliwość i inteligencja sprawiają, że szybko się uczą i nieźle radzą sobie na szkoleniach posłuszeństwa.

[edytuj] Budowa

Greyhound to pies o długiej szyi i głowie, o mało widocznym stopie, bądź garbonosie.

Uszy są małe i zazwyczaj płasko noszone do tyłu wzdłuż szyi; mogą być półstojące, bądź całkiem podniesione w momentach wzmożonego zainteresowania. Takie ucho nazywane jest uchem różyczkowym (w kształcie płatka róży).
Grzbiet psa jest długi i muskularny z silnymi, lekko wysklepionymi lędźwiami. Głęboka klatka piersiowa i wąska talia nadają greyhoundowi charakterystyczną sylwetkę.
Nogi są długie i mocne. Łapy małe i zwarte, o wyrazistych kostkach palców. Ogon długi i lekko wygięty.

[edytuj] Szata i umaszczenie

Szata greyhounda jest krótka i gładka. Występują w każdym kolorze, wliczając biały, płowy, beżowy, rudy, czarny, błękitny, wiele odcieni pręgowania i z motywami wszystkich tych kolorów na białym tle.

[edytuj] Utrzymanie

Nie wymagają wielu zabiegów pielęgnacyjnych. Proces linienia jest u nich znikomy. Istniej konieczność zaspokojenia naturalnej potrzeby odpowiedniej dawki ruchu codziennego. Zrealizowanie tego typu potrzeb umożliwi uczestnictwo psa w wyścigach lub w coursingu.

[edytuj] Zdrowie

Wątroby greyhoundów metabolizują toksyny z ich układu krwionośnego wolniej niż u innych psów porównywalnej wielkości, więc możliwe jest wystąpienie szkodliwego stężenia tych toksyn. Rasa ta ma również bardzo mały procent tłuszczu w stosunku do swojej wielkości. Przeciętnie w ciele greyhounda znajduje się tylko 16% tłuszczu, przy 36% u podobnej wielkości psa innej rasy. Greyhoundy są bardzo wrażliwe na niektóre leki, włączając narkozę. Przed jakimkolwiek zabiegiem chirurgicznym należy upewnić się, że przeprowadzający zabieg lekarz weterynarii jest świadom szczególnych wymagań dla greyhoundów, jeśli chodzi o anestezjologię (w szczególności należy unikać barbituranów!) - nie wszyscy zdają sobie sprawę z konieczności podjęcia szczególnych środków ostrożności przy znieczulaniu greya. Obroże przeciw pchłom i długo działające pestycydy mogą być również szkodliwe, a nawet zabójcze dla greyhounda. Powinno się unikać każdego produktu, który chemikalia zabijające pchły uwalnia do krwioobiegu psa, tak jak te stosowane raz na miesiąc, aplikowane wzdłuż kręgosłupa psa lub zakraplane u podstawy szyi (Rabon, Bayon, ProSpot, Ex-Spot, itd). Dozwolone jest stosowanie produktów, zawierających Pyrethrins. Z uwagi na krótką sierść greyhounda skuteczne jest wyczesywanie pcheł za pomocą specjalnego grzebienia. Inne bezpieczne preparaty to Rotenone i d-Limonene. Rotenone jest często sprzedawany na stoiskach ogrodniczych, jest to środek organiczny i sposób stosowania dla psów w celu zwalczania pcheł jest podany na opakowaniu. Niektóre firmy produkują płyny, spray’e i szampony oparte na d-Limonene. D-Limonene pozyskiwany jest z owoców cytrusowych i jest bezpiecznym pestycydem organicznym. Można również stosować szampony do zwalczania pcheł, przeznaczone dla ludzi. Szampon trzeba wmasować, odczekać kilka minut i spłukać. Trzeba również uważać przy odrobaczaniu greyhoundów, ponieważ są wyjątkowo wrażliwe na wszystkie preparaty na bazie fosforanów organicznych.

WZDĘCIA, SKRĘT ŻOŁĄDKA Jako psy o głębokiej klatce piersiowej greyhoundy są podatne na wzdęcia i torsje. Wzdęcia mogą łączyć się ze skrętem żołądka, co jest przypadkiem zagrażającym życiu psa. W przypadku skrętu żołądka konieczna jest natychmiastowa pomoc medyczna w celu ratowania życia. Jako działania zapobiegawcze należy unikać ruchu tuż przed i godzinę lub dwie po jedzeniu, jednocześnie unikając podawania dużych ilości wody bezpośrednio po posiłku, złożonym z suchej karmy. Objawy skrętu żołądka to: nabrzmiały, wydęty brzuch, powtarzające się ‘jałowe’ wymioty, wiercenie się, niepokój. Skręt żołądka może w szybkim czasie spowodować śmierć psa, konieczna jest natychmiastowa wizyta u lekarza weterynarii. Dobrze jest też skonsultować się zawczasu z lekarzem weterynarii, dowiedzieć się, jakie podjąć pierwsze kroki, gdyby zdarzyło się to psu. Lekarz może też zalecić, co można zrobić w czasie jazdy na pogotowie weterynaryjne, żeby zwiększyć szanse na przeżycie psa.

NOWOTWÓR KOŚCI Nie wiadomo właściwie, czy greyhoundy są bardziej narażone na nowotwory kości niż inne rasy, ale jest wystarczająco wiele przypadków tej choroby, aby obserwować psa pod kątem jej występowania. Jednym z pierwszych symptomów mogą być kulawizny.

Ciekawostki

Są najszybszsze ze wszystkich ras psów - mogą osiągnąć maksymalną prędkość 45 mil (ok. 72 km) na godzinę i biegną z przeciętną szybkością 30 mil (48 km) na godzinę na dystansach do jednej mili (1,6 km) (nieudokumentowani rekordziści osiągali 90 km/h). Konieczność przewidywania gwałtownych zmian toru ucieczki gonionej zwierzyny wpłynęła na rozwinięcie u greyhounda wysokiego stopnia inteligencji. Greyhoundy wyścigowe (NGA) są trochę mniejsze (krótsze i lżejsze) niż wystawowe (AKC). Wyścigowe są bardziej umięśnione, a ich szyje i głowy nie są tak wysmukłe jak wystawowych. Przeciętna długość życia od 12 do 14 lat.