Hala Lipowska
Z Wikipedii
| Hala Lipowska | |
 Schronisko na Hali Lipowskiej |
|
| Państwo | Polska, Europa |
| Pasmo | Beskid Żywiecki, Karpaty |
| Wysokość | 1324 m n.p.m. |
Hala Lipowska - rozległa polana na zboczu Lipowskiej (1324 m n.p.m.); sam szczyt porośnięty jest lasem. Polana znajduje się w Żywieckim Parku Krajobrazowym.
Z polany widać panoramę Tatr, Małej Fatry oraz Beskidu, a okolice są bogate w szatę roślinną i zwierzęcą. Na polanie znajduje się schronisko PTTK.
Budowę rozpoczęto w 1931 z inicjatywy niemieckiego towarzystwa górskiego Beskidenverein (jednym z powodów był zakaz rozbudowy schroniska BV na Babiej Górze), postanowiono więc wybudować nowy budynek w innym miejscu. Budowa spotkała się ze sprzeciwem PTT, które powołując się na swoje kompetencje przyznane przez Ministerstwo Robót Publicznych próbowało ją zablokować - Niemcy zdołali jednak zebrać odpowiednie zezwolenia administracyjne i już zimą 1931 / 1932 prowizorycznie zabezpieczone mogło przyjmować turystów. Oficjalne otwarcie odbyło się w sierpniu 1932. W 1936 doprowadzono linię telefoniczną. W okresie poprzedzającym II wojnę światową pomiędzy nim a schroniskiem na Hali Rysiance trwała swoista wojna o turystów (schronisko na Rysiance wybudowali Polacy).
Podejrzewany o działalnosć antypolską zarządzający schroniskiem Alojzy Wagner był stale obserwowany przez polskich pograniczników; zniknął on z obiektu tuż przed wybuchem wojny i pojawił się ponownie w niemieckim mundurze jako przewodnik oddziałów Wehrmachtu. Schroniskiem administrowała jego żona, a w późniejszym okresie volksdeutsch o nazwisku Olearczyk, który zapisał się w historii niechlubną działalnością ograbiania ludności z najbliższych przysiółków wespół z niemieckim gospodarzem schroniska na Hali Boraczej. Przyłapany na nielegalnym uboju bydła Olearczyk uciekł w nieznane miejsce, a jego miejsce zajął Niemiec Hauser, który gospodarzył do końca 1944. Potem budynkiem opiekował Marcin Lach ze Złatnej; często odwiedzali go partyzanci i dezerterzy - schronisko miało jednak szczęście - niemiecki oddział nie wykonał rozkazu wysadzenia obiektu.
Po wojnie obiekt był w stosunkowo dobrym stanie - po niezbędnych remontach oddano go do ponownego użytku już w 1946. W latach 1973 - 1980 dokonano istonej modernizacji - ze starego obiektu pozostało praktycznie tylko podpiwniczenie, natomiast cała nadbudowa jest nowa lub znacznie przebudowana.
[edytuj] Szlaki piesze na Halę Lipowską
z Hali Boraczej - 2 godz., 1.30 godz.
z Rajczy przez Halę Redykalną - 3.20 godz, 2.50 godz.
ze Złatnej - 3 godz, 2.40 godz.- z Hali Rysianki - 0.15 godz., 0.15 godz.
