Hasim Rahman
Z Wikipedii
| Hasim Rahman | |
| Statystyki | |
|---|---|
| Pseudonim | The Rock |
| Kategoria wagowa | ciężka |
| Kraj |  Stany Zjednoczone |
| Data urodzenia | 7 listopada 1972 |
| Miejsce urodzenia | Baltimore |
| Styl | praworęczny |
| Bilans walk zawodowych | |
| Liczba walk | 49 |
| Zwycięstwa | 41 |
| Nokauty | 33 |
| Porażki | 6 |
| Remisy | 2 |
| No contests | 0 |
Hasim Rahman (ur. 7 listopada 1972 roku w Baltimore) - amerykański bokser wagi ciężkiej, były zawodowy mistrz świata organizacji WBC i IBF.
Rahman rozpoczął swoją zawodową karierę w wieku 22 lat, mając za sobą jedynie 10 walk amatorskich (7 z nich wygrał). Jedenaście z pierwszych dwunastu profesjonalnych walk zakończył przed czasem.
W 1996 roku zwyciężył na punkty z Rossem Purrity i z byłym mistrzem świata, Trevorem Berbickiem. W listopadzie 1997 roku pokonał Obeda Sullivana.
W 1998 roku stoczył z Davidem Tua pojedynek eliminacyjny przed walką o mistrzostwo świata organizacji IBF. Rahman dominował przez całą walkę, ale został powalony na ziemię przez boksera z Samoa po gongu kończącym dziewiątą rundę. Cios był zadany wbrew regułom, więc zgodnie z regulaminem Amerykanin powinien dostać odpowiedni czas na dojście do siebie. Jednak sędzia nakazał mu od razu przystąpić do dalszej walki w dziesiątej rundzie, co bardzo szybko wykorzystał Tua i w konsekwencji wygrał pojedynek przez techniczny nokaut.
W następnym roku, po dwóch łatwo wygranych walkach, zmierzył się z Olegiem Maskajewem. W ósmej rundzie Rosjanin zaskoczył Rahmana, zadając silny cios prawą ręką, po którym Amerykanin wypadł z ringu i znalazł się na stole sędziowskim.
Po tej walce Rahman spadł na niższe pozycje w rankingach organizacji bokserskich, jednak szybko zaczął się z powrotem piąć w górę, wygrywając trzy kolejne walki, w tym z Corrie Sandersem, przyszłym mistrzem świata. W konsekwencji w kwietniu 2001 roku dostał szansę walki z Lennoxem Lewisem. Stawką był tytuł mistrza świata organizacji WBC, IBF oraz IBO. Brytyjczyk był zdecydowanym faworytem tego pojedynku, jednak Rahman sprawił ogromną niespodziankę, nokautując go w piątej rundzie jednym silnym ciosem.
Lewis zażądał natychmiastowego rewanżu (taką możliwość dawała mu odpowiednia klauzula zapisana w kontrakcie przed pierwszą walką). Rahman chciał najpierw zmierzyć się z jakimś innym bokserem, a dopiero później stoczyć walkę z Brytyjczykiem. Sprawa trafiła do sądu, który przyznał rację Lewisowi. Pojedynek rewanżowy odbył się 17 listopada 2001 roku. Lewis, bardzo zmotywowany, nie dał Rahmanowi szans, nokautując go prawym sierpowym już w czwartej rundzie.
W kolejnej walce, jedynej w 2002 roku, Rahman zmierzył się z Evanderem Holyfieldem. Była to walka eliminacyjna przed pojedynkiem o mistrzostwo świata organizacji WBA. Pojedynek skończył się techniczną decyzją na niekorzyść Rahmana, po tym jak sędzia przerwał walkę w związku z pojawieniem się na jego czole, w wyniku zdeżenia głowami, nienaturalnie dużego guza (wielkości piłki tenisowej).
Następny rok to dwie kolejne nieudane walki - remis w drugim pojedynku z Davidem Tua oraz porażka na punkty z Johnem Ruizem w walce o pas mistrzowski organizacji WBA.
Kilka kolejnych pojedynków to zwycięstwa nad mniej klasowymi pięściarzami. Jednak w listopadzie 2004 roku wygrał przez techniczny nokaut w czwartej rundzie z Kali Meehanem. Była to walka eliminacyjna organizacji IBF, WBA i WBC.
Po tej walce organizacja WBC nakazała swojemu mistrzowi, Witalijowi Kliczko, stoczenie pojedynku mistrzowskiego właśnie z Rahmanem. Pierwotnie walka zaplanowana była na kwiecień 2005 roku, jednak z powodu przewlekłych kontuzji Ukraińca była trzy razy przekładana. Ostatecznie Amerykanin, zniechęcony oczekiwaniem na Kliczkę, stoczył walkę z Monte Barrettem o "tymczasowy" tytuł mistrza świata WBC i wygrał ją na punkty po nieciekawym widowisku.
Tymczasowy tytuł mistrzowski oznaczał obowiązek walki z dotychczasowym mistrzem, Witalijem Kliczko, jak tylko dojdzie on do pełnej sprawności. Jednak po kolejnym urazie Ukraińca WBC odebrała mu tytuł i przyznała go Rahmanowi.
W międzyczasie Rahman pokłócił się ze swoim promotorem, Donem Kingiem (sprawa zakończyła się w sądzie, który rozwiązał kontrakt między nimi). Wpadł też w kłopoty finansowe (ogłosił bankructwo). W marcu 2006 roku obronił pas mistrzowski, zdołał jednak jedynie zremisować w pojedynku z Jamesem Toneyem.
Rahman stracił tytuł mistrza świata w swojej drugiej obronie. Jego przeciwnikiem był Oleg Maskajew. Mimo wyrównanej walki Amerykanin przegrał przez techniczny nokaut w dwunastej, ostatniej rundzie.
Rahman planuje powrót na ring 14 czerwca 2007 roku. Przeciwnik nie jest jeszcze znany.
