Oleg Maskajew
Z Wikipedii
| Oleg Maskajew | |
| Statystyki | |
|---|---|
| Pseudonim | The Big O |
| Kategoria wagowa | ciężka |
| Kraj |  Rosja |
| Data urodzenia | 2 marca 1969 |
| Miejsce urodzenia | Dżambul |
| Styl | praworęczny |
| Bilans walk zawodowych | |
| Liczba walk | 39 |
| Zwycięstwa | 34 |
| Nokauty | 26 |
| Porażki | 5 |
| Remisy | 0 |
| No contests | 0 |
Oleg Maskajew (ur. 2 marca 1969 roku w Dżambulu w Kazachstanie - rosyjski bokser wagi ciężkiej, aktualny mistrz świata organizacji WBC.
[edytuj] Kariera amatorska
Jako amator Maskajew stoczył 118 pojedynków, z których 108 wygrał. Był amatorskim mistrzem Związku Radzieckiego.
[edytuj] Kariera zawodowa
Maskajew rozpoczął karierę zawodową w 1993 roku. W swojej pierwszej walce znokautował brązowego medalistę Igrzysk Olimpijskich w 1988 roku, Aleksandra Miroszniczenkę, który do tego momentu stoczył 21 walk i wszystkie wygrał. Walka z Maskajewem była zresztą jego ostatnim występem w karierze.
Następną walkę stoczył dopiero w 1995 roku, w Stanach Zjednoczonych, kiedy ostatecznie zdecydował się zakończyć karierę amatorską. W 1996 roku został znokautowany już w pierwszej rundzie przez byłego mistrza świata, Olivera McCalla. Rok później przegrał z Davidem Tuą.
W latach 1998 i 1999 stoczył szereg zwycięskich walk z bokserami średniej klasy. 6 listopada 1999 roku Zmierzył się z Hasimem Rahmanem. Amerykanin prowadził na punkty, jednak w ósmej rundzie dał się zaskoczyć i został przez Maskajewa znokautowany. Cios Rosjanina był tak silny, że Rahman wypadł z ringu na stół sędziowski.
Następnie Maskajew pokonał Derricka Jeffersona. Jednak w dwóch następnych walkach został szybko znokautowany - przez Kirka Johnsona w czwartej i Lance Whitakera w drugiej rundzie. W 2002 roku doznał kolejnej porażki, także przez nokaut, z Coreyem Sandersem (nie mylić z Corrie Sandersem). W tym momencie wydawało się, że Rosjanin nie ma już szans na walkę o najwyższe laury.
Aby powrócić do ścisłej czołówki bokserów kategorii ciężkiej Maskajew musiał zacząć zwyciężać. Sześć następnych walk wygrał przed czasem. W lipcu 2004 roku pokonał na punkty niepokonanego do tej pory srebrnego medalistę Igrzysk Olimpijskich w Atlancie, Kanadyjczyka Davida Defiagbona.
12 listopada 2005 roku stoczył z Sinan Samil Samem pojedynek eliminacyjny przed walką o mistrzostwo świata organizacji WBC. Maskajew wygrał na punkty, jednak Turek od drugiej rundy walczył ze złamaną szczęką.
12 sierpnia 2006 roku doszło do jego drugiej walki z Hasimem Rahmanem, który bronił mistrzowskiego pasa. Walka miała podobny przebieg jak ich pierwsze spotkanie z 1999 roku. Rahman wygrywał na punkty, jednak przegrał pojedynek przez techniczny nokaut w ostatniej rundzie.
W swojej pierwszej obronie mistrzowskiego tytułu Maskajew miał się spotkać ze zwycięzcą walki eliminacyjnej między Samuelem Peterem a Jamesem Toneyem. Mimo zwycięstwa Petera WBC nakazała jednak powtórzenie pojedynku, ponieważ wynik był podjęty niejednogłośnie. W związku z tym pierwszym rywalem Rosjanina był Peter Okhello. Walka odbyła się 10 grudnia 2006 roku, a Maskajew pokonał na punkty pięściarza z Ugandy, dominując przez człe spotkanie i dodatkowo kładąc rywala na deski w 10 rundzie.
Nie wiadomo do końca kto będzie następnym rywalem Maskajewa. Będzie to albo Samuel Peter, który wygrał wyraźnie na punkty powtórzony pojedynek eliminacyjny z Toneyem, albo Witalij Kliczko, który chce powrócić na ring po ponad 2-letniej nieobecności z powodu kontuzji i odzyskać tytuł mistrzowski organizacji WBC.
