Helena Suková

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Helena Suková (z prawej) i Jo Durie (wimbledoński turniej weteranów 2004)

Helena Suková (ur. 23 lutego 1965 w Pradze), tenisistka czeska, czterokrotna finalistka turniejów wielkoszlemowych w grze pojedynczej, zwyciężczyni czternastu turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej i mieszanej, medalistka olimpijska, zdobywczyni Pucharu Federacji.

Wysoka zawodniczka (1,88 m), praworęczna, grająca ofensywnym stylem "serwis-wolej", pochodzi z rodziny tenisowej. Jej matka Vera była w 1962 finalistką Wimbledonu, ojciec Cyril stał na czele Czechosłowackiej Federacji Tenisowej. Jej młodszy brat, również Cyril, zalicza się do czołowych deblistów świata i partnerował siostrze w kilku wielkoszlemowych zwycięstwach w mikście.

Karierę zawodową rozpoczęła w 1983 i występowała na światowych kortach przez piętnaście lat. Pierwszy turniej w grze pojedynczej wygrała już w 1982 w Newport, w grze podwójnej w 1984 - w Marco Island (Floryda, z Haną Mandlikovą). W grudniu 1984 po raz pierwszy wystąpiła w finale wielkoszlemowym w singlu - w Australian Open (rozgrywanym wówczas jeszcze pod koniec roku) pokonała kilka rywalek ze ścisłej czołówki światowej (m.in. Kohde-Kilsch, Shriver, Navratilova), by dopiero w finale ulec Amerykance Chris Evert w trzech setach (6:7, 6:1, 6:3). Półfinałowe zwycięstwo nad Navratilovą przerwało serię 74 zwycięstw tej tenisistki.

W 1986 Suková była w finale US Open, po półfinałowym zwycięstwie nad Evert; w decydującym meczu nie sprostała Navratilovej. Trzeci wielkoszlemowy finał w singlu osiągnęła w Australian Open w 1989 (przeniesionym już na styczeń), gdzie pokonała w ćwierćfinale Navratilovą, w półfinale rewelacyjną Nowozelandkę Belindę Cordwell, by w finale przegrać z Niemką Steffi Graf. W 1993 ponownie była finalistką US Open (jako nr 12 na świecie była najniżej sklasyfikowaną finalistką tego turnieju od 1978), pokonała m.in. Navratilovą, Katerinę Malejewą i Arantxę Sanchez-Vicario; także czwarty (i ostatni w karierze) singlowy finał wielkoszlemowy nie przyniósł jej końcowego sukcesu, tym razem lepsza okazała się Graf (3:6, 3:6). Udało się natomiast Sukovej wygrać w US Open 1993 turniej deblowy (z Sanchez-Vicario) i mikstowy (z Australijczykiem Woodbridgem); stała się tym samym siódmą tenisistką w erze "open" (od 1968), która w jednym turnieju wielkoszlemowym zaliczyła wszystkie trzy finały.

Poza występami finałowymi Helena Suková osiągnęła w grze pojedynczej jedenaście ćwierćfinałów i trzy półfinały w Wielkim Szlemie. Wygrała łącznie dziesięć turniejów (m.in. Canadian Open w 1986), a jej najwyższym miejscem w rankingu światowym była pozycja nr 4. W 1985 została wyróżniona przez WTA tytułem zawodniczki, która poczyniła w sezonie największe postępy. Ponad 10 lat później w czerwcu 1996 jako dziewiąta tenisistka w erze "open" przekroczyła liczbę 600 zwycięstw; jubileuszowe zwycięstwo odniosła w ćwierćfinale turnieju w Rosmalen (na kortach trawiastych), pokonując czwartą na świecie Chorwatkę Ivę Majoli (ostatecznie Suková przegrała w tym turnieju w finale). Łącznie jedenaście razy zakwalifikowała się do podsumowującego sezon turnieju Masters.

Kariera deblowa przyniosła Helenie Sukovej znacznie większe sukcesy. Wygrała łącznie 68 turniejów, w tym dziewięć wielkoszlemowych, była liderką rankingu deblistek, zdobyła z Janą Novotną dwa srebrne medale olimpijskie (Seul 1988 i Atlanta 1996); wraz z Novotną tworzyła parę, której WTA przyznało mistrzostwo świata za lata 1989 i 1990. Była trzynastokrotną uczestniczką deblowego turnieju Masters, jeden raz udało się jej w nim triumfować (1992, z Sanchez-Vicario). Do partnerek, z którymi osiągała znaczące sukcesy, można zaliczyć Niemkę Claudię Kohde-Kilsch, rodaczkę Janę Novotną, Hiszpankę Arantxę Sanchez-Vicario. Sporadycznie występowała także z innymi znanymi tenisistkami, m.in. Navratilovą, Graf, Mary Joe Fernandez, Gigi Fernandez, Nataszą Zwieriewą, Larysą Sawczenko-Neiland.

Do sukcesów deblowych należy doliczyć udane występy w grze mieszanej. Wygrała pięć turniejów wielkoszlemowych, startując w parze z bratem Cyrilem i Australijczykiem Toddem Woodbridgem. Sukcesy świętowała również jako reprezentantka kraju, najpierw Czechosłowacji, pod koniec kariery Czech. Oprócz wspomianych sukcesów olimpijskich w deblu startowała także w Barcelonie w 1992. W 1989 w parze ze Słowakiem Miloslavem Mecirem wygrała (dla Czechosłowacji) inauguracyjną edycję Pucharu Hopmana, wkrótce uznanego za nieoficjalne mistrzostwa świata w grze mieszanej. W latach 1981-1996 występowała w reprezentacji w Pucharze Federacji (od 1995 w zespole Czech), mając znaczący udział w zdobyciu tego trofeum w 1983, 1984, 1985 i 1988.

Wieloletnią karierę sportową Suková zamierzała zakończyć po Australian Open w 1998, ostatecznie jednak wystartowała jeszcze pół roku później na Wimbledonie. Oba występy zakończyła na I rundzie. Jej łączne zarobki na korcie przekroczyły sześć milionów dolarów; na sportowej emeryturze zajmuje się m.in. interesami w branży restauracyjnej.

Wygrane turnieje:

gra pojedyncza:
- 1982 Newport
- 1984 Brisbane
- 1986 Canadian Open, Hilversum
- 1987 Eastbourne, US Indoors
- 1989 Brisbane
- 1991 Brisbane
- 1992 Osaka, Indianapolis
gra podwójna
- 1984 Marco Island (z Mandlikovą), Rzym (z Ivą Budarovą), Stuttgart, Sydney, Tokio (Pan Pacific, wszystkie z Kohde-Kilsch)
- 1985 US Open, German Open, Los Angeles, Tokio (Pan Pacific, wszystkie z Kohde-Kilsch), Lugano (z Bonnie Gadusek)
- 1986 Miami (ze Shriver), Chicago, Amelia Island, Dallas (wszystkie z Kohde-Kilsch), German Open, Brighton (oba z Graf), Hilversum (z Kathy Jordan)
- 1987 Wimbledon, Bridgestone, German Open, Chicago (wszystkie z Kohde-Kilsch), Brighton (z Jordan)
- 1988 US Hardcourts (z Lori McNeil), Tokio (Pan Pacific, ze Shriver), Canadian Open, Mahwah (oba z Novotną)
- 1989 Wimbledon, Miami, Boca Raton, Brisbane, European Indoors (wszystkie z Novotną)
- 1990 Australian Open, French Open, Wimbledon, Miami, Brisbane, Sydney, Indian Wells, Boca Raton (wszystkie z Novotną), Brighton (z Nathalie Tauziat), New England (z G. Fernandez)
- 1991 Sydney, Amelia Island (oba z Sanchez-Vicario), Light n' Lively Doubles (z G. Fernandez)
- 1992 Australian Open, Masters (Virginia Slims Championships), Sydney, Tokio (Pan Pacific), Los Angeles, Filderstadt (wszystkie z Sanchez-Vicario), Osaka (z Rennae Stubbs), Rzym (z Monicą Seles), Zurych (ze Zwieriewą)
- 1993 US Open, Los Angeles, Essen (wszystkie z Sanchez-Vicario), Tokio (Pan Pacific, z Navratilovą), Indian Wells (ze Stubbs), European Open (z M.J. Fernandez), US Hardcourts (z Elizabeth Smylie), San Diego (z G. Fernandez)
- 1995 Oakland, Filadelfia (oba z McNeil)
- 1996 Wimbledon, Zurych (oba z Martiną Hingis), Karlove Vary (z Kariną Habsudovą)
- 1997 Strasburg (ze Zwieriewą), Luksemburg (z Sawczenko-Neiland)
- 1998 Sydney (z Hingis)
gra mieszana
- 1991 French Open (z Cyrilem Sukiem)
- 1993 US Open (z Woodbridgem)
- 1994 Wimbledon (z Woodbridgem)
- 1996 Wimbledon (z Sukiem)
- 1997 Wimbledon (z Sukiem)