Herb szlachecki
Z Wikipedii
Herb szlachecki - charakterystyczny znak rodowy ustalony według określonych reguł heraldycznych. W założeniu jest znakiem niepowtarzalnym, jednak może się nim posługiwać - w heraldyce polskiej - wiele rodów tzw. herbownych, tworzących w konsekwencji charakterystyczny dla polskiej heraldyki ród herbowy, grupujący rodziny czasem ze sobą wcale nie spokrewnione. W innych krajach europejskich dany herb przysługuje tylko jednej rodzinie. W średniowieczu wymagane było nawet wyróżnianie herbów poszczególnych członków rodziny, przez dodawanie specjalnych oznaczeń, bordiur itp. Ten zwyczaj przetrwał w heraldyce brytyjskiej. Charakterystycznym przykładem jest tu herb Księcia Walii, różniący się od herbu królewskiego nałożonym na tarczę kołnierzem turniejowym. W Polsce takie odróżnianie herbów osobistych było stosowane u zarania naszej heraldyki, przyczyniając się m.in. do powstawania odmian herbowych.
Historycznie herb rycerski, później szlachecki, jest to najwcześniej wykształcony rodzaj herbów i właśnie wokół niego uformowały się zwyczaje heraldyczne. Grupa herbów szlacheckich jest najliczniejsza, lecz obok nich powstawały również herby - instytucji kościelnych, mieszczańskie, korporacyjne, miejskie i państwowe.
| podział |  |
 |
 |
 |
 |
| w pas | w słup | w skos | czterodzielny | sercowy |
[edytuj] Bibliografia
- Alfred Znamierowski "Insygnia, symbole i herby polskie", Warszawa 2003
- Sławomir Górzyński, Jerzy Kochanowski "Herby szlachty polskiej", Warszawa 1990
[edytuj] Zobacz też
| Heraldyka | ||
 |
Herby: szlachecki • mieszczański • państwowy • miejski • korporacji |
|
