Hioscyjamina
Z Wikipedii
Hioscyjamina, L-hioscyjamina, C17H23NO3 - alkaloid tropanowy, optycznie czynny lewoskrętny izomer atropiny o dwa razy silniejszym działaniu. Stosowany w medycynie, jednak o wiele rzadziej od racemicznej atropiny; używany w postaci chlorowodorku lub siarczanu.
[edytuj] Występowanie i działanie
Hioscyjamina występuje w pokrzyku wilczej jagodzie, bieluniu dziędzierzawie i lulku czarnym, z których jest otrzymywana. Łatwo racemizuje do atropiny podczas suszenia części roślin. Jest antagonistą acetylocholiny w obrębie receptora M. Wykazuje następujące działania na organizm człowieka
- znosi wpływ nerwu błędnego na serce,
- hamuje gruczoły wydzielnicze w przewodzie pokarmowym oraz gruczoły potowe i ślinowe,
- rozszerza naczynia krwionośne skóry (uwolnienie histaminy),
- rozszerza źrenicę i podnosi ciśnienie śródgałkowe na długi okres, blokując receptory muskarynowe (dlatego nie może być stosowana w przypadkach jaskry),
- powoduje problemy z oddawaniem moczu.
W dawkach wyższych od terapeutycznych działa porażająco na obwodowy układ nerwowy oraz powoduje początkowo pobudzenie psychoruchowe, potem zmęczenie, zaczerwienienie skóry, tachykardię, przyspieszenie oddechu, dezorientację, niepokój, realistyczne omamy wzrokowe i słuchowe, stany delirium, śpiączkę. Jako odtrutkę podaje się pilokarpinę pobudzającą przywspółczulny układ nerwowy.
- Zobacz też
