I wojna północna
Z Wikipedii
| I wojna północna Wojna północna |
|||||||||
 Fryderyk II Oldenburg zdobywa Älvsborg |
|||||||||
| Data | 1558-1570/1583 | ||||||||
| Miejsce | Europa | ||||||||
| Wynik | nierozstrzygnięta | ||||||||
| Przyczyna | podział Inflant oraz hegemonię na Morzu Bałtyckim | ||||||||
| Terytorium | Inflanty | ||||||||
|
|||||||||
I wojna północna (1558-1570/1583) – konflikt zbrojny pomiędzy Rzeczpospolitą a Rosją (okresowo do wojny włączały się Dania i Szwecja) o podział Inflant oraz hegemonię na Morzu Bałtyckim.
Sojusz polsko-duński był odpowiedzią na porozumienia rosyjsko-szwedzkie. Rezultatem wojny było przyłączenie części Inflant do Rzeczypospolitej oraz zachowanie Księstwa Kurlandii i Semigalii, sekularyzowanego państwa Zakonu Kawalerów Mieczowych jako lenna polskiego. Pierwszym świeckim władcą Kurlandii został Gotthard Kettler, ostatni wielki mistrz Zakonu Kawalerów Mieczowych, który na podstawie umowy zawartej z Zygmuntem Augustem zrzucił szatę zakonną i sekularyzował swoje państwo. W 1561 r. złożył mu hołd lenny w Wilnie. Dorpat przypadł Rosji, Estonia Szwecji, a wyspy Ozylia i Dagö objęła w posiadanie Dania.
W 1570 Dania i Szwecja zawarły pokój w Szczecinie, a Polska i Moskwa rozejm. Tym samym, nie rozstrzygnięto definitywnie sporu o Dominium Maris Baltici.
