Izolator elektryczny
Z Wikipedii
Izolator elektryczny - materiał, który nie przewodzi prądu elektrycznego (np. dielektryk). Izolatorami są np.: szkło, porcelana, specjalna guma, pewne rodzaje plastików, suche drewno,olej transformatorowy, suche powietrze, próżnia. Ciekawostką jest, że czysta chemicznie, tzn. wolna od soli mineralnych i bakterii woda też jest dobrym izolatorem.
Mianem izolatory elektryczne określa się materiały lub wyroby z nich wykonane, w których występuje niska koncentracja nośników swobodnych (elektronów lub jonów), tzn. takich, które mogłyby się swobodnie poruszać w ich wnętrzu lub po ich powierzchni.
[edytuj] Mikroskopowe (fizyczne) definicje izolatora
Ze względu na to, że przewodnictwo materiałów zmienia się w sposób ciągły nie istnieje jedna granica wartości przewodnictwa poniżej której wszystkie materiały byłyby izolatorami stosowane są różne definicje izolatora bazujące na mikroskopowym mechaniźmie przewodnictwa. Przykładowo:
- izolatorem określa się substancje, dla których poziom Fermiego leży pomiędzy pasmami
- izolatorem określa się substancję, dla której przewodnictwo rośnie wraz z temperaturą, w przeciwieństwie do metalu, gdzie przewodnictwo maleje ze wzrostem temperatury.
W tym kontekście często półprzewodniki kategoryzowane są jako izolatory.
Ważnym parametrem izolatora jest jego przenikalność elektryczna. Jest to liczba wskazująca ile razy osłabnie pole elektryczne w danym dielektryku, pochodzące od jakichkolwiek ładunków, w porównaniu z polem od tych samych ładunków po usunięciu dielektryka. Za wzorzec przyjęto próżnię, gdzie jej przenikalność wynosi 1.
[edytuj] Technika
Najistotniejszymi parametrami technicznymi charakteryzującymi izolatory elektryczne są:
- napięcie przebicia - zwane czasem wytrzymałością elektryczną
- prąd upływu
- współczynnik strat dielektrycznych
[edytuj] Zobacz też
- Dielektryk
- Przejście metal-izolator
- Przejście metal-izolator Motta-Hubbarda
- Przejście metal-izolator Andersona
- Model Hubbarda
- Ciecz Fermiego
