Jadwiga Chmielowska

Z Wikipedii

Janina Jadwiga Chmielowska (ur. 29 czerwca 1954 w Sosnowcu), absolwentka Wydziału Automatyki i Informatyki Politechniki Śląskiej w Gliwicach, projektant oprogramowania systemów komputerowych w Instytucie Systemów Sterowania w Katowicach (1978-1981).

Podczas studiów działała aktywnie w duszpasterstwie ks. Hlubka w Gliwicach. W latach 1978-1980 była kolporterką wydawnictw SKS KSS KOR. We wrześniu 1980 r. założyła w miejscu pracy struktury niezależnego związku zawodowego. Została także członkiem Zarządu Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego NSZZ Solidarność Katowice, następnie Zarządu Regionalnego NSZZ Solidarność w Katowicach. Kierowała regionalnym Ośrodkiem Prac Społeczno-Zawodowych, mającym prowadzić badania nad warunkami pracy i życia pracowników oraz przygotowywaniem ekspertyz w zakresie polityki społeczno-gospodarczej.

W lutym 1981 r. weszła w skład Koła Obrońców Ludzi Więzionych za Przekonania, przekształconym w marcu w Regionalny Komitet Obrony Więzionych za Przekonania. W lipcu 1981 r. została wybrana do Zarządu Regionu Śląsko-Dąbrowskiego NSZZ Solidarność.

13 grudnia 1982 r. udało się jej uniknąć internowania. W styczniu 1982 r. była jedynym pozostającym na wolności członkiem Zarządu Regionu Śląsko-Dąbrowskiego.

Od 10 kwietnia 1982 r. do 1 sierpnia 1990 r. była ścigana przez władze PRL listami gończymi. Mimo to. już w początku 1982 r. stanęła na czele założonej przez siebie podziemnej Regionalnej Komisji Koordynacyjnej NSZZ Solidarność Regionu Śląsko-Dąbrowskiego (kierowała nią do 1989 r.)

Pomimo nawiązania pewnej współpracy z powstałą w 1983 r., afiliowaną przy TKK Regionalną Komisją Wykonawczą Regionu Śląsko-Dąbrowskiego, w regionie nie udało się utworzyć jednolitych struktur podziemnych. J. Chmielowska zakładała drukarnie, szkoląc drukarzy. Jedną z drukarń obsługiwała sama. Dzięki współpracy z Tadeuszem Drzazgowskim można było wielokrotnie zwiększyć nakłady i rozpocząć nawet wydawanie pism zakładowych (SW Jastrzębie Marek Bartosiak)

W 1982 r. J. Chmielowska nawiązała kontakt z „Solidarnością Walczącą”. W 1985 r. została jej członkiem i przewodniczącą oddziału katowickiego organizacji. W l. 1988-1989 stała na czele krajowego Komitetu Wykonawczego SW. Założyła „Wydział Wschodni” SW. W l. 1990–1992 współorganizowała w Warszawie Ośrodek Informacyjny „Wschód” oraz Fundację Wschodnią „Wiedza”. Współpracowała z IDEE, publikowała na łamach „Uncaptive Minds”. Zaangażowała się w pomoc ugrupowaniom niepodległościowym w republikach ZSRR. W latach 1988–1992 skoncentrowała się całkowicie na pracy na Wschodzie. Podczas Międzynarodowej Konferencji Praw Człowieka "Wilno–Leningrad 1990" opowiedziała się publicznie za prawem do samostanowienia dla wszystkich narodów ZSRR. Współpraca z Władimirem Bukowskim zaowocowała powstaniem Centrum Koordynacyjnego "Warszawa '90". Co 2 miesiące w rożnych republikach ZSRR odbywały się konferencje podczas, których koordynowano współdziałania partii niepodległościowych całego imperium.

Organizowała, dzięki współpracy z IDEE (Irena Lasota) przerzuty sprzętu poligraficznego i nadajników radiowych dla ugrupowań demokratycznych w republikach ZSRR. Zorganizowany w Berlinie (Kazimierz Michalczyk współpracujący z Niną Karsov) punkt przerzutowy pozwolił Jadwidze Chmielowskiej i Piotrowi Hlebowiczowi na masowy przerzut książek, Biblii i innych zakazanych druków w językach narodowych i rosyjskim, na teren ZSRR.

Współpraca z polskimi Tatarami (prof. Selim Chazbijewicz) umożliwiła nie tylko druk Koranów w języku rosyjskim w drukarni Solidarności w Gdańsku (Roman Zwiercan), ale również zaopatrywanie w nie, wszystkich republik muzułmańskich ZSRR.

Jadwiga Chmielowska z Piotrem Hlebowiczem jeździła również do Stambułu jako kurier Tatarów Krymskich (Dżamilewa) i brała udział w pierwszych posiedzeniach Medżlisu (Parlament Tatarski). J. Chmielowska była też jedyną chrześcijanką i kobietą biorącą udział w konferencjach partii demokratycznych Azji Środkowej i Kazachstanu. Specjalizowała się tez w sprawach republik kaukaskich.

Podczas walki Litwy o niepodległość koordynowała pomoc organizując codzienne przejazdy samochodów dyplomatycznych na trasie Warszawa – Wilno. Wraz z Piotrem Pacholskim organizowała Ambasadę Litwy (nie uznawanej jeszcze dyplomatycznie) w Warszawie. Szczególnie bliska była jej współpraca z estońskimi politykami tej miary co Triwiami Welliste i Kale Jurgenson, Lagre Parek w okresie walki o niepodległość. Dzięki współpracy z Ukraińskim Biurem Informacyjnym (Roman Kryk) w Warszawie oraz z Tarasem Kuzio w Londynie udało się zorganizować pomoc dla ukraińskich ugrupowań niepodległościowych (Partia Republikańska S. Chmara). Studenci ukraińscy przechodzili szkolenia m.in. na Górnym Śląsku.

W 1993 r. J. Chmielowska współredagowała "Biuletyn Wschodni" wydawany przez Instytut Obywatelski w Warszawie, ponadto pracowała jako doradca Fundacji "Pomoc Polakom na Wschodzie". W 1993 r. została wybrana przewodniczącą Zarządu Wojewódzkiego Ruchu dla Rzeczpospolitej w Katowicach, była także członkiem Rady Politycznej, następnie Zarządu Głównego RdR.

W latach 1997–2001 związana z Ruchem Społecznym Akcja Wyborcza Solidarność (członek Zarządu Wojewódzkiego RS AWS w Katowicach). W l. 1993–1994 pracowała jako redaktor "Dziennika Zachodniego", następnie "Super Expresu". Następnie od 1994 do 2000 r. była redaktorem w TVP S.A. Oddział Katowice oraz pracownikiem Redakcji Programów Wojskowych TP S.A. w Warszawie. Jednocześnie (1999–2000) pracowała w Śląskim Kuratorium Oświaty.

Od 2000 r. zatrudniona w Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Katowicach. Od 2006 roku również, w Wojewódzkim Parku Kultury i Wypoczynku w Chorzowie na stanowisku specjalisty ds. marketingu. Jako niezależny producent filmowy współpracuje także z Telewizją „Niepokalanów” oraz TV Puls. W 2004 r. ukończyła 3-semestralne Studium Społeczno-Pastoralne Instytutu Akcji Katolickiej Diecezji Sosnowieckiej. W 1998 roku ukończyła dziennikarskie studia podyplomowe na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Śląskiego oraz Wyższe Kursy Obrony w Akademii Obrony Narodowej w Warszawie. Jest doktorantką Wydziału Filologii UŚ oraz wykładowcą w Akademii Polonijnej w Częstochowie – Filia w Gliwicach.

Od 1994 roku w Stowarzyszeniu Dziennikarzy Polskich. Przez dwie kadencje członek Zarządu Wojewódzkiego (1994-2000), obecnie po raz drugi pełni funkcję Przewodniczącej Komisji Rewizyjnej SDP w Katowicach. Wiceprzewodnicząca Zarządu Głównego Stowarzyszenia Wspólnot Obronnych. Wiceprzewodnicząca Stowarzyszenia Represjonowanych w Stanie Wojennym. Członek grupy inicjatywnej "Polonia bez agentów" – przedstawiciel Australijskiej Grupy Lustracyjnej w Komisji Sejmowej pracującej nad Poselskim projektem ustawy o zmianie ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (2006) Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi przez Władze RP na uchodźstwie oraz Krzyżem "Semper Fidelis" przez Związek Solidarności Polskich Kombatantów. Rozwiedziona w stanie wojennym, prowadzi rodzinę zastępczą dla trojga dzieci.