Jan Rządkowski
Z Wikipedii
Jan Piotr Rządkowski (ur. 14 lipca 1860 w Belsku koło Kutna, zm. 17 lutego 1934 w Suchorzewie), polski generał.
Był synem Wojciecha i Rozalii Ogrodnickiej. Ojciec generała był synem Feliksa i Petroneli z Psarskich. Pochodził ze starego, szlacheckiego rodu posiadającego liczne majątki w okolicach Łomży. Z powodów bliżej nieznanych rodzina ta musiała opuścić Podlasie i Kurpie (prawdopodobnie chodziło o represje po powstaniu listopadowym) i przenieść się do centralnej Polski. Po ukończeniu sześciu klas gimnazjum Jan Rządkowski, w wieku 20 lat (1880), zaciągnął się do armii rosyjskiej. Od 1915 był dowódcą Legionu Puławskiego, następnie batalionu w Brygadzie Strzelców Polskich. Uczestniczył także w zabiegach o zgodę cara Mikołaja II na rozbudowę polskiej formacji wojskowej przy armii rosyjskiej. W 1917 stanął na czele brygady w Dywizji Strzelców Polskich, następnie mianowany zastępcą dowódcy 2 Dywizji Strzelców w I Korpusie Polskim w Rosji.
Od listopada 1918 w WP, m.in. od 1919 dowódca Okręgu Generalnego w Lublinie. W 1919 mianowany generałem podporucznikiem, w latach 1919–1920 dowódca 1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej. W czasie wojny polsko-bolszewickiej m.in. dowodził 1. Dywizją Litewsko-Białoruską kierował walkami pozycyjnymi nad górną Berezyną. Uczestnik wyprawy gen. L. Żeligowskiego na Wilno, podczas której został dowódcą Korpusu Wojskowego Litwy Środkowej. W 1921 dowódca Okręgu Generalnego Łódź, w latach 1921–1923 przewodniczący Oficerskiego Trybunału Orzekającego. W 1923 przeniesiony w stan spoczynku jako tytularny generał broni, osiadł w majątku Suchorzew w Wielkopolsce.
Autor powieści: Żołnierz nieznany i Pierwszy Legion Puławski. Był odznaczony m.in. krzyżem Orderu Virtuti Militari, krzyżem Orderu Polonia Restituta, czterokrotnie Krzyżem Walecznych. Zmarł w 1934, spoczywa w Alei Zasłużonych Cmentarza Powązkowskiego w Warszawie.
