Jezioro Sztynorckie
Z Wikipedii
| Sztynorckie | |
| Kontynent | Europa |
| Państwa |  Polska |
| Głębokość • maksymalna |
3 m |
| Jeziora Polski | |
Jezioro Sztynorckie - jezioro polodowcowe znajdujące się na Mazurach w Krainie Wielkich Jezior Mazurskich. Jezioro połączone jest z Jez. Dargin krótkim, 170 metrowym kanałem sztynorckim. Powierzchnia jeziora wynosi 51,8 ha, przy głębokości ok. 3 m. Jezioro ma długość 1050 m i szerokość 680 m.
Jezioro jest jeszcze zanieczyszczone. Jezioro zanieczyszczone było gnojówką spływającą z obór, gdy Sztynort był siedzibą Klucza PGR do roku 1974, którą uzupełniły ścieki z fermy na 2000 szt. inwentarza wybudowanej w Sztynorcie Małym, w niedalekiej odległości od jeziora. Ferma ta została wybudowana po włączoniu Klucza PGR Sztynort do PPGR Srokowo.
Po 1974 użytkownikiem jeziora wraz z pałacem w Sztynorcie i jego otoczeniem był Zakład Łowiectwa Leśnictwa Turystyki i Wypoczynku , który wchodził w skład Przedsiębiorstwa Usług Rolniczych w Kruszewcu. Wspomniany zakład miał zapewniać obsługę socjalną dla 12 tys. pracowników „AGROKOMPLEKSU” (13 przedsiębiorstw, w tym Kombinat PGR Sątopy). Zakład obsługi socjalnej miał jeszcze dwa duże ośrodki wczasowe: jeden w Martianach, drugi w Przerwankach nad Jez. Gołdopiwo. W latach 1975-1980 odtworzony został kanał łączący Jezioro Sztynorckie z Jez. Dargin i wykonane zostało nabrzeże portowe w Sztynorcie. Sztynort już wówczas był znanym Ośrodkiem Sportów Wodnych. Wśród jachtów w porcie sztynorckim wyróżniał się służbowy jacht pełnomorski dyrektora Kętrzyńskiego Zjednoczenia. Z jachtu tego korzystali goście ministerialni, także z innych ówczesnych krajów socjalistycznych. Dla gości Zjednoczenia były przygotowane pokoje w pałacu (spękane tynki zakryte były tapetami), z łazienkami wyposażanymi w kabiny prysznicowe. W pałacu funkcjonowała stołówka. Po likwidacji PGR pałac wraz z Ośrodkiem Sportów Wodnych nad Jeziorem Sztynorckim wielokrotnie miał nowych właścicieli.
Przy wyjściu przez kanał z jeziora żeglarze odwiedzają czasem, znajdujący się w lesie, po prawej stronie kanału cmentarz, na którym znajduje się kaplica rodowa Lehndorffów.
[edytuj] Bibliografia
- Andrzej Wakar i Bohdan Wilamowski , „Węgorzewo. Z dziejów miasta i powiatu”, (Str. 18 – powierzchnia jeziora), Pojezierze, Olsztyn, 1968.
- ”AGROKOMPLEKS” Kętrzyńskie Zjednoczenie Rolniczo- Przemysłowe, (Folder propagandowy), Druk: Łódzkie Zakłady Graficzne Zakład nr 2, Łódź , 1978
- Wojciech Kuczkowski, „Szlak Wielkich Jezior Mazurskich”, Fundacja Ochrony Wielkich Jezior Mazurskich , FENIX editions, Warszawa-Giżycko, 1993 ISBN 83-900217-9-X
| Żegluga w Krainie Wielkich Jezior Mazurskich | ||
|---|---|---|
| Brak Przejścia | ||
| Brak Przejścia |
 |
Brak Przejścia |
| Kanał Sztynorcki | ||
To jest tylko zalążek artykułu związanego z województwem warmińsko-mazurskim i hydrologią. Jeśli możesz, rozbuduj go.
