Kazimierz Sławiński

Z Wikipedii

Kazimierz Sławiński (7 lipca 1914 – 8 października 1985) – polski lotnik, publicysta, pisarz

Kazimierz Sławiński urodził się 7 lipca 1914 roku w Kijowie. W końcu 1920 roku przybył wraz z rodzicami do Polski, którzy osiedlili się w Toruniu. W Toruniu ukończył szkołę powszechną i gimnazjum.

Po ukończeniu w 1932 roku gimnazjum wstąpił do wojska. W okresie od 13 lutego do 13 lipca 1933 roku odbywał kurs w Szkole Podchorążych Rezerwy przy 1 Batalionie Balonowym w Toruniu, następie w 1935 roku ponownie skierowany na szkolenie do Torunia, otrzymał w październiku 1935 roku nominację na stopień podporucznika obserwatora balonowego. Od października 1935 roku do listopada 1937 roku pełni służbę jako oficer służby stałej w 1 Batalionie Balonowym w Toruniu.

W grudniu 1937 roku zostaje skierowany do Centrum Wyszkolenia Lotniczego nr 1 w Dęblinie na kurs aplikacyjny obserwatorów, który kończy w czerwcu 1938 roku, otrzymując tytuł obserwatora. Po ukończeniu kursu wraca do Torunia, gdzie pełni służbę w 4 pułku lotniczym do wybuchu wojny.

W trakcie służby wojskowej był także członkiem Aeroklubu Pomorskiego w Toruniu w latach 1935 – 1939. Uzyskał w nim uprawnienia pilota samolotowego turystycznego II kategorii, pilota szybowcowego kategorii C i pilota balonowego.

W kampanii wrześniowej w 1939 roku pełnił służbę jako ppor. Obserwator w II plutonie 46 eskadry obserwacyjnej w składzie lotnictwa Armii „Pomorze”. Latał na samolotach obserwacyjnych Lublin R-XIIID, wykonując loty rozpoznawcze m.in. w rejonie Koronowo – Świecie (3 września 1939), Inowrocławia (8 września), Wyszogród – Płock (14 września). W dniu 17 września 1939 roku w trakcie startu z lotniska w Załuskach w czasie przelotu samolotów eskadry na wschód. Samolot, którym leciał Kazimierz Sławiński, w czasie startu uległ rozbiciu. A w 19 września 1939 roku dostał się on do niewoli niemieckiej.

W niewoli niemieckiej przebywał w obozach jenieckich w Prenzlau, Colditz i Waldenbergu do 30 stycznia 1945 roku. W niewoli był członkiem konspiracji.

Po wyzwoleniu z obozu jenieckiego wrócił do Polski na początku lata 1945 roku. W sierpniu podjął pracę w Polskich Liniach Lotniczych LOT w Warszawie na Okęciu, przeszkolenie w pilotażu przeszedł w 15 szkolnym pułku lotniczym w Radomiu. Następnie w okresie od października 1945 roku do września 1948 roku latał jako pilot komunikacyjny na liniach krajowych i zagranicznych w PLL LOT. Po wypadku lotniczym odszedł z pracy w lotnictwie, pracując poza nim w latach 1949 – 1959. W tym czasie ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, które ukończył uzyskując dyplom inżyniera architekta. Później od stycznia 1960 roku do sierpnia 1964 roku pracował w Zarządzie Ruchu Lotniczego i Lotnisk Komunikacyjnych na stanowisku starszego inspektora lotnisk. W dniu 9 maja 1970 roku otrzymał awans na stopień porucznika rezerwy.

Od połowy lat pięćdziesiątych działał aktywnie w Związku Bojowników o Wolność i Demokrację, potem w Klubie Seniorów Lotnictwa. Należał do Klubu Twórców Lotniczych, współpracował z Wojskowym Instytutem Historycznym.

Rozwinął również działalność publicystyczną w prasie lotniczej i tygodnikach ogólnopolskich, napisał ponad 100 artykułów o tematyce lotniczej. Zaczął również pisać i wydawać książki głównie o tematyce lotniczej. Pisał do ostatnich chwil swojego życia. Zmarł 8 października 1985 roku w Warszawie, został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim.

Opublikowane książki Kazimierza Sławińskiego (rok wydania):

• Uciekamy
• Jaki startują o świcie (1962) – wspólnie z Medardem Koniecznym
• Awantur powietrznych ciąg dalszy (1973)
• Ucieczka z niewoli (1975)
• Ławica – poznańskie lotnisko (1975)
• Dzieje polskich skrzydeł (1976)
• Bój o Oranienburg (1976)
• Pierwszy myśliwski (1980)
• Spod znaku szachownicy (1982)
• Lotnisko toruńskie 1920-1945 (1983)
• Z dziejów polskiej aeronautyki (wydanie pośmiertne)
• Przygody kanoniera Dolasa
• Powietrzne awantury
• W pomorskiej gardzieli
• Uwaga dywersja
• Bój pod Wizną

Na podstawie książki „Przygody kanoniera Dolasa” reżyser Tadeusz Chmielewski napisał scenariusz i nakręcił w 1969 roku film „Jak rozpętałem II wojnę światową”, a na podstawie książki „Powietrzne awantury” reżyser Hieronim Przybył w 1967 roku zrealizował film „Paryż – Warszawa bez wizy”.

Kazimierz Sławiński był odznaczony m.in. Orderem Krzyża Virtuti Militari kl. V.