Kobylnica (województwo pomorskie)

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Współrzędne: 54°26'30" N 017°00'01" E

Kobylnica

Herb Kobylnicy

54° 26' 30'' N
17° 00' 01'' E

Liczba
mieszkańców
• liczba ludności

ok 4000

Strefa numeracyjna
(do 2005)

Kod pocztowy

76–251

Tablice rejestracyjne

GSL

Położenie na mapie Polski

Kobylnica

Kobylnica (kaszb. Kòbëlnëcô, niem. Kublitz) - duża podmiejska wieś położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Kobylnica, 18 km do morza, graniczy z miastem Słupsk przy drodze krajowej 21 oraz na pólnocnym zachodzie przy drodze krajowej nr 6 . Połączenie z centrum Słupska umożliwiają autobusy komunikacji miejskiej.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.

Miejscowość jest siedzibą gminy Kobylnica.

Inne miejscowości o nazwie "Kobylnica": Kobylnica, Kobylnica Ruska, Kobylnica Wołoska, Kobylnice

Wschodnim obrzeżem Kobylnicy przepływa rzeka Słupia. Znajduje się tu gimnazjum, szkoła podstawowa, komisariat policji, przychodnia lekarska, urząd gminy, 2-wa odziały bankowe, XVI wieczny kościół, biblioteka, hala sportowa, stadion miejscowej drużyny Słupia Kobylnica a także zakłady rzemieślnicze, sklepy ( przemysłowe, spożywcze, motoryzacyjne, chemiczne) i fabryki dające zatrudnienie dużej liczbie mieszkańców, także mieszkającym w pobliżu Słupszczanom.

Spis treści

1 Historia
2 Historyczne warianty nazewnicze miejscowości
3 Zabytki
4 Znaczące Firmy w Kobylnicy
5 Linki zewnętrzne

[edytuj] Historia

(1315) -Waldemar Brandenburski prakazuje wieś jako lenno Kasimirowi Svenzo (Święcy) i jego potomnym.
(XV wiek) -wieś należy do księżnej Erdmunt. Później jedna z części należała do Puttkamerów, druga do von Lettonów, a potem cały majątek znalazł się w rękach rodziny Puttkamerów.
lata 1734/1735 -Puttkamerowie sprzedali jedną z części majątku i odtąd ta część należała do dóbr królewskich. Zaczęto ją nazywać Köninglich (Królewska), w odróżnieniu od Adlig (Szlacheckiej), która pozostawała własnościa Puttkamerów.
(1784) -w części Puttkamerów było 7 chłopów i 13 dymów, a w części Królewskiej - 23 dymy.
(1823) -powstał nowy folwark Wernersbrunn, nazwany od imienia ówczesnego własciciela Wernera Bogislawa von Puttkamer.
(1910) -Adlig Kublitz zasiedlono i Kobylnica w końcu stała sie wsią chłopską.
(1945) -Kobylnica w Polsce.

[edytuj] Historyczne warianty nazewnicze miejscowości

Koblyniz (1315)
Cubbelniz
Cobelnitz (1344)
Kobylnica (1945)

W całej słowiańszczyźnie identyczne nazwy topograficzne, ewentualnie kulturowe od wyrazu kobyła, w znaczeniu każdego większego zwierza leśnego, albo też zastawa, rogatka. Model z przyrostkiem -nica.

[edytuj] Zabytki

Kościół ponorbertański, parafialny pw Najświętszego Serca Jezusa. Ze starej, średniowiecznej budowli zachowała się jedynie gotycka, murowana z cegły, wieża frontowa z XIV wieku nakryta barokowym hełmem zwieńczonym latarenką z 1781. Korpus zbudowany w 1931. Kościół wielokrotnie przebudowywany - XIV, XVI, XIX i XX wiek. Do wyposażenia należą: bogato rzeźbiony, barokowy prospekt organowy z XVIII wieku, trzy neobarokowe ołtarze oraz empora chóru.
Ruiny młynu zbożowego. Powstał na miejscowej rzeczce - Kamieńcu około połowy XIX wieku. W pierwszej ćwierci XX wieku przebudowano i zmodernizowano. Konstrukcja murowana (cegła i kamień) oraz szachulcowo-drewniana. Z wyposażenia nożna wspomnieć o maszynach firmy Seck z Drezna oraz turbinę z 1913. Młyn działał jeszcze do około 2001 roku. Nowy właściciel planował przebudować obiekt na zajazd jednak 18 kwietnia 2004 młyn spłonął.
Budynki mieszkalne i inwenterskie utrzymane w stylu szkieletowym\ryglowym z połowy XIX wieku.
Murowane budynki mieszkalne z przełomu XIX i XX wieku.
Cmentarz ewangelicki z II połowy XIX wieku, nieczynny, położony pomiędzy ulicą Widzińską a Bukową. Zachowane granice pierwotnego założenia. Zachował sie tylko jedna płyta nagrobna, po reszcie brak śladów. Starodrzew - świerki, dęby, klon, jesion i rząd buków.
Cmentarz z początku XX wieku, czynny, położony przy ulicy Witosa. Zachowane granice pierwotnego założenia. brak nagrobków. Starodrzew - świerki, dęby, wierzba, jesion i żywotnik.
Cmentarz na terenie wokół kościoła, nieczynny. Brak nagrobków. Bardzo cenny starodrzew - kasztanowce, buki i świerki.
Kostnica na cmentarzu przy ulicy Witosa. Murowana z początku XX wieku. Wewnątrz żeliwne krzyże z przedwojennego, starego cmentarza.