Komitet do spraw Bezpieczeństwa Publicznego
Z Wikipedii
Komitet ds. Bezpieczeństwa Publicznego został utworzony na podstawie dekretu z dnia 7 grudnia 1954 roku.
Komitet ds. Bezpieczeństwa Publicznego powstał w wyniku likwidacji Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, z którego powstały dwie odrębne administracje: Komitet ds. Bezpieczeństwa Publicznego oraz Ministerstwo Spraw Wewnętrznych przy Radzie Ministrów.
Zgodnie z uchwałą nr 830 Rady Ministrów z dnia 7 grudnia 1954 r. o zakresie działalności Komitetu, ustalono nową strukturę organizacyją. Zaczęła ona działalność 1 stycznia 1955 roku i wyglądała następująco:
Jednostki Centralne Komitetu ds. Bezpieczeństwa Publicznego
- Gabinet Przewodniczącego
- Inspektorat Przewodniczącego
- Departament I - wywiad
- Departament II - kontrwywiad
- Departament III - walka z podziemiem reakcyjnym
- Departament IV - walka z wrogą działalnością w gospodarce narodowej
- Departament V - walka z wrogą działalnością w transporcie
- Departament VI - walka z wrogą działalnością reakcyjnego kleru
- Departament VII - śledczy
- Departament VIII - ochrona Rządu
- Departament IX - technika operacyjna (Instytut Techniki Operacyjnej)
- Departament X - ewidencja operacyjna
- Departament Łączności
- Departament Kadr i Szkolenia
- Departament Administracyjno-Gospodarczy
- Departament Finansowy
- Biuro "A"
- Wydział "B"
- Samodzielny Wydział "C" - wojskowy
- Archiwum
- Komendantura
3 września 1955 roku Rada Ministrów uchwałą nr 683/55 zadecydowała o włączeniu wojskowych organów bezpieczeństwa oraz ich zakres działania do Komitetu ds Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Ustalono także nową organizację Wojskowych Organów Bezpieczeństwa.
W listopadzie 1956 roku zlikwidowano Komitet ds. Bezpieczeństwa Publicznego, większość departamentów dołączono do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.
[edytuj] Główni doradcy radzieccy przy MBP, i KdsBP
- gen. mjr Iwan Sierow - marzec 1945 - kwiecień 1945
- gen. mjr Nikołaj Seliwanowski - kwiecień 1945 - maj 1946
- płk Siemion Dawydow - maj 1946 - marzec 1950
- płk Michaił Biezborodow - marzec 1950 - czerwiec 1953
- gen. lejtn. Nikołaj Kowalczuk - czerwiec 1953 - lipiec 1953
- płk Serafim Lialin - czerwiec 1953 - wrzesień 1954
- płk Gieorgij Jewdokimienko - wrzesień 1954 do likwidacji KdsBP
[edytuj] Bibliografia
- Leszek Pawlikowicz, Tajny front zimnej wojny. Uciekinierzy z polskich służb specjalnych 1956-1964, Oficyna Wydawnicza Rytm, Warszawa 2004, ISBN 83-7399-074-7.
- Henryk Piecuch - Akcje Specjalne: Od Bieruta do Ochaba, Agencja Wydawnicza CB Warszawa 1996
Obecne
Cywilne: Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego • Agencja Wywiadu • Centralne Biuro Antykorupcyjne
Wojskowe: Służba Kontrwywiadu Wojskowego • Służba Wywiadu Wojskowego
Historyczne
Cywilne: Departament I Ministerstwa Spraw Wewnętrznych • Departament II Ministerstwa Spraw Wewnętrznych • Komitet do spraw Bezpieczeństwa Publicznego • Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego • Ministerstwo Spraw Wewnętrznych • Resort Bezpieczeństwa Publicznego • Służba Bezpieczeństwa PRL • Urząd Ochrony Państwa
Wojskowe: Agenturalny Wywiad Operacyjny • Biuro Szyfrów • Główny Zarząd Informacji WP/MON|KdsBP • Oddział II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego • Oddział II Sztabu Generalnego Ludowego Wojska Polskiego • Wojskowa Służba Wewnętrzna • Wojskowe Służby Informacyjne •
