Lechia Lwów
Z Wikipedii
| Lechia Lwów | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pełna nazwa | Lwowski Klub Sportowy Lechia Lwów |
||||||||||||||||||||||||||||||||
| Przydomek | Biało-zieloni | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data założenia | lato 1903 | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Stadion | b.d. | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Liczba miejsc | b.d. | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Prezes | nieaktualne | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Trener | nieaktualne | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Liga | nieaktualne | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| sezon | nieaktualne | ||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||
Lechia Lwów (oficjalna nazwa: Lwowski Klub Sportowy Lechia Lwów) - nieistniejący już obecnie polski klub piłkarski (później wielosekcyjny sportowy, m.in. z sekcją hokeja na lodzie i bokserską), założony we Lwowie latem 1903 przez uczniów III Gimnazjum i byłych członków koła futbolistów Sokoła-Macierzy.
W okresie międzywojennym jedna z czterech pierwszoligowych drużyn (obok Pogoni, Czarnych i Hasmonei) z tego miasta. Jego członkowie wywodzili się głównie ze środowisk kolejarskich, toteż niemal przez cały okres swego istnienia Lechia była kojarzona właśnie z tą grupą społeczną (nie z wojskiem, jak w czasach PRL twierdziło wielu).
W połowie lat 90. XX wieku grupa polskich historyków i statystyków futbolu - badając materiały archiwalne - odkryła, że to właśnie Lechia - a nie LKPN "Sława" Lwów (jak się dotychczas powszechnie uznawało) - była pierwszym w historii zespołem piłkarskim utworzonym przez Polaków na ziemiach polskich (kilkanaście dni różnicy dzielące obydwa zebrania założycielskie). Jednak z racji o wiele większego znaczenia popularnych "Powidlaków" w przedwojennych kręgach ogólnopolskich oraz bardziej wpływowych działaczy od samego początku to właśnie im przypisywało się miano najstarszych. Błąd ten powielano później przez niemal sto lat, co zdarza się również obecnie.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Przez pierwsze lata swego istnienia (w czasach zaboru austriackiego) drużyna rozgrywała wyłącznie spotkania towarzyskie przeciwko innym drużynom z Galicji (przeważnie lwowskim). W 1921 zadebiutowała w oficjalnych rozgrywkach piłkarskich - lwowskiej Klasie A (mistrzostwa lwowskiego OZPN), początkowo nie odnosząc większych sukcesów. Dopiero w sezonie 1929 "lechici" zajęli w niej 1 miejsce, mierząc się w spotkaniach barażowych o mistrzostwo okręgu lwowskiego z jego ówczesnym czempionem - Polonią Przemyśl. Pierwszy mecz - rozegrany na własnym stadionie 11 sierpnia 1929 - wygrali 5:2 (4:1), zaś w rozegranym tydzień później rewanżu ulegli gospodarzom 0:3 (0:3). Liczba goli strzelonych na wyjeździe nie miała wówczas znaczenia, toteż wobec jednakowego bilansu bramkowego (5:5) koniecznym stało się zorganizowanie dodatkowego pojedynku na neutralnym terenie. Jako miejsce spotkania wybrano Stryj. 2 września 1929 po dogrywce "biało-zieloni" pokonali "polonistów" 3:2 (2:2, 1:1), wywalczając swój pierwszy oficjalny tytuł. Po kolejnym zwycięskim dwumeczu z 9 Pułkiem Artylerii Ciężkiej Siedlce (wygrana u siebie 5:2, porażka w Siedlcach 0:2 i triumf w dodatkowym meczu 4:2) Lechia przystąpiła do finałowego turnieju barażowego o ekstraklasę, w którym zajęła 2 miejsce (za ŁTSG Łódź), nie awansując tym samym do krajowej elity.
Sztuka ta udała się rok później (1930). Po wygraniu lwowskiej Klasy A, późniejszych barażowych zwycięstwach nad Unią Lublin (4:3 i 5:1) oraz Sokołem Równe (3:0 i 6:1), a także wygraniu barażowego turnieju finałowego klub wywalczył upragnioną promocję do polskiej ekstraklasy, z której jednak spadł już po jednym sezonie (ostatnie miejsce w edycji 1931), wygrywając zaledwie 5 z 22 rozegranych spotkań oraz 1 remisując.
Do elity nigdy nie udało się już powrócić, więc ostatnie lata swego istnienia zespół spędził w rozgrywkach regionalnych. Po relegacji z I ligi najwiekszym sukcesem okazał się baraż o mistrzostwo lwowskiej ligi okręgowej w sezonie 1933 (po raz kolejny przeciwko przemyskiej Polonii). Po dwóch remisach (1:1 w Przemyślu i 2:2 we Lwowie), ponownie zaszła potrzeba przeprowadzenia dodatkowej potyczki (również w Stryju). 30 lipca 1933 przemyślanie okazali się lepsi, zwyciężając 0:2 (0:1).
Łącznie w rozgrywkach regionalnych - prowadzonych przez OZPN Lwów od 1920 do 1940 - Lechia spędziła 17 sezonów, rozgrywając w tym czasie w sumie 223 mecze (w klasie A oraz lidze okręgowej).
W połowie lat 30. XX wieku wielkie sukcesy odnosiła sekcja hokeja na lodzie. W sezonie 1934 wywalczyła ona brązowy medal Mistrzostw Polski w tej dyscyplinie, zaś rok później - podczas turnieju rozgrywanego we Lwowie - awansowała do ścisłego finału (dwukrotnie pokonując w półfinale KTH Krynica 6:1 i 3:1), w którym nie sprostała lwowskim Czarnym (porażka 0:4).
We wrześniu 1939 - na skutek wybuchu II wojny światowej - działalność klubu została zawieszona, zaś po jej zakończeniu już nigdy go nie reaktywowano (w 1945 - w wyniku konferencji teherańskiej - Lwów znalazł się bowiem w granicach ZSRR).
W latach 1927-1939 barwy Lechii reprezentował Ryszard Koncewicz (po wojnie - jeden z najlepszych polskich trenerów piłkarskich w historii).
[edytuj] Sukcesy
- mistrz lwowskiego OZPN (klasa A): 1929 (sekcja piłkarska)
- 12. miejsce w I lidze: 1931 (sekcja piłkarska)
- 3. miejsce w hokejowych Mistrzostwach Polski: 1934 (sekcja hokejowa)
- 2. miejsce w hokejowych Mistrzostwach Polski: 1935 (sekcja hokejowa)
