Leon Sapieha
Z Wikipedii
Leon Ludwik Sapieha (ur. 18 września 1803 w Warszawie, zm. 11 września 1878 w Krasiczynie) - książę, polski polityk i działacz gospodarczy w Galicji, zwolennik pracy organicznej. Syn Aleksandra Antoniego Sapiehy i Anny z Zamoyskich Sapiehy. Ojciec Adama Stanisława (ojca kardynała Adama Stefana).
Brał udział w powstaniu listopadowym, a po klęsce powstania i konfiskacie dóbr połóżonych w zaborze rosyjskim zamieszkał na stałe w Galicji w zaborze austriackim (zakupił wówczas m.in. Krasiczyn i inne majątki koło Przemyśla). W 1831 r. został odznaczony Orderem Virtuti Militari. Był Marszałkiem Sejmu Krajowego Królestwa Galicji i Lodomerii kadencji I-III w latach 1861–1875, działaczem Ruskiego Soboru, a także prezesem licznych instytucji finansowych, między innymi Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego, Galicyjskiej Kasy Oszczędności i Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego. Organizował także budowę kolei żelaznych i licznych zakładów przemysłowych.
Leon Sapieha był założycielem Akademii Rolniczej w Dublanach. Jego imieniem nazwano we Lwowie jedną z głównych ulic na Nowym Świecie, przy której znajdował się gmach główny Politechniki Lwowskiej. Przy ulicy Kopernika nr 38 we Lwowie zbudował pałac, który po wojennych zniszczeniach przetrwał częściowo do naszych czasów.
Był jednym z inicjatorów budowy głównych linii kolejowych w Galicji, m.in. linii Kraków-Lwów.
[edytuj] Zobacz też
| Poprzednik nowy urząd |
 |
Marszałek Sejmu Krajowego 1861-1875 |
|
Następca Alfred Potocki |
