Ludwik Bociański
Z Wikipedii
Ludwik Bociański (24 sierpnia 1892 w Pleszewie - 7 lutego 1970 w Londynie) - polski dowódca wojskowy i działacz polityczny. Kawaler Orderu Virtuti Militari.
Spis treści |
[edytuj] Edukacja
Uczył się w Królewskim Gimnazjum w Ostrowie oraz w gimnazjum w Kępnie. W 1922 roku ukończył wojskową Szkołę Sztabu Generalnego.
[edytuj] Udział w walkach o ustalenie granic państwa 1918-1921
Przed rewolucją w Niemczech podporucznik artylerii niemieckiej na froncie zachodnim. W dniu 11 listopada 1918 szef Rady Żołnierskiej Garnizonu Pleszewskiego. Później członek POW zaboru pruskiego, organizator batalionu pleszewskiego będącego zalążkiem 62 Pułku Piechoty Wielkopolskiej. Wziął udział w powstaniu wielkopolskim. W 1919 zorganizował 2 Pułk Strzelców Poznańskich (późniejszy 64 Pułk Piechoty Wielkopolskiej). Wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej.
[edytuj] Kariera polityczna i wojskowa
W Polsce przedwojennej wojskowi obejmowali często stanowiska w administracji państwowej. Podobnie było z Bociańskim, którego kariera polityczna i wojskowa jest ze sobą splątana.
Obejmował stanowiska m.in. Biurze Ścisłej Rady Wojskowej oraz w Sztabie Generalnym (szef wywiadu). W latach 1930-1934 był komendantem szkoły podchorążych w Komorowie. Od końca 1935 roku był wojewodą wileńskim. Dał się wówczas poznać jako szczególnie gorliwie wykonujący odgórną politykę polonizacji; krytykowany za to przez mniejszości narodowe i opozycję. Z tego też powodu uwieczniony (w negatywnym świetle) przez Czesława Miłosza w utworze "Toast". Od maja 1939 był wojewodą poznańskim.
[edytuj] Kampania wrześniowa
Podczas kampanii wrześniowej opuścił Poznań, powołany na stanowisko naczelnego kwatermistrza rządu. 17 września 1939 na moście granicznym na Czeremoszu w Kutach zastąpił drogę Naczelnemu Wodzowi Edwardowi Śmigłemu-Rydzowi, zamierzającemu opuścić kraj. Wobec fiaska wyperswadowania mu tego pomysłu, w proteście targnął się na swoje życie. Próba okazała się nieudana, ciężko ranny Bociański został przewieziony do Rumunii, gdzie został internowany.
[edytuj] Schyłek życia
Po okresie internowania, przedostał się do zachodniej Europy. W 1947 roku osiadł w Anglii.
[edytuj] Publikacje
- Dlaczego Ksiądz Prymas opuścił Poznań we wrześniu 1939r? (1952)
- W pięćdziesiątą rocznicę wybuchu Powstania Wielkopolskiego (1968)
[edytuj] Bibliografia Linki
| Poprzednik Adam Maruszewski |
 |
Wojewoda poznański 1939 |
|
Następca Michał Gwiazdowicz (od 1945) |
Kategorie: Oficerowie II Rzeczypospolitej • Politycy sanacji • Wojewodowie II Rzeczypospolitej • Wojewodowie poznańscy i wielkopolscy • Kawalerowie Orderu Virtuti Militari • Powstańcy wielkopolscy • Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej • Ludzie związani z Ostrowem Wielkopolskim • Zmarli w 1970 • Urodzeni w 1872 • Ludzie związani z Pleszewem
