Marian Czuliński
Z Wikipedii
Marian Czuliński (ur. 1930) - były prezydent miasta Wrocławia.
Do Wrocławia przybył w 1946 i tu ukończył Wyższą Szkołę Ekonomiczną. W latach 1961-1965 członek dyrekcji zakładów "Elwro", później (1965-1969) współorganizator wrocławskiego oddziału Przemysłowego Instytutu Automatyki i Pomiarów, następnie dyrektor ekonomiczny (potem naczelny) zakładów "Pafawag" (od 1969 do 1972 i od 1975 do 1978). W latach 1972-1975 przewodniczący Rady Narodowej Wrocławia i prezydent miasta (od 1973).
Jako prezydent miasta Czuliński odpowiedzialny jest za wysadzenie w powietrze zabytkowych (średniowiecznych) Młynów Świętej Klary znajdujących się pomiędzy Wyspą Słodową a Wyspą Bielarską. Jego decyzja o ich wyburzeniu, podjęta w 1975 - 30 lat po zakończeniu wojny - spotkała się z powszechną krytyką i protestami ludzi kultury, w tym m.in. Jerzego Waldorffa, architektów, urbanistów i konserwatorów zabytków, zwłaszcza, że wcześniej rok ich zburzenia był w PRL ogłoszony "Rokiem Ochrony Zabytków". Młyny, choć nie były w dobrym stanie technicznym, nie stanowiły istotnego zagrożenia, a po rekonstrukcji stanowić mogły cenny zabytek średniowiecznej architektury przemysłowej. Działki, na których stały młyny pozostają nadal (2007) słabo wykorzystane. Czuliński przypłacił tę decyzję utratą szans na stanowisko wojewody, do którego był przez nomenklaturę PZPR szykowany (Czuliński ze stanowiska prezydenta przeniesiony został z powrotem do Pafawagu, a wojewodą został Zbigniew Nadratowski).
